Mehmet Bora Yıldırım
Bir çığlık bulsam hiç susmayan
Veya bi cümlede beni anlatan
Gittin gideli sonsuz
Bir acı ölümün önüne geçemedim yok ilacı
Ilk ve son nefes ürkek bu beden
Nedensizim sana yakışmaz kefen
Sormaya korktum meleğim nerde
Tanrım hesap ver şimdi sıra sende
Hicran bu kesik eksik kalbim
Her gece sancı odamda hayalin
Külleri üfle ama ben yandım
Günlerim hezeyan sensiz kaldım
Sen düş ve gülüşlerime umuttun
çiviler çaktılar sanki kalbe
Yeryüzünde bak bi hayat unuttun
Bu çocuk sensiz yapamadı anne.
Dünya bir film açılır perden
Mutlu son da yok kaçar hep senden nefret edersin seyircilerden
Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür
Solgun her surat yalanla boyanır
Rüya biter kul gerçeğe uyanır
Sonbaharı sevmiyor hiç bi yaprak
Söz geçer mi kadere bu kara toprak
Sövdümse beden zamanla gelişir
Güldümse neden sanmaki değişir
Derdi bilmeden sözler avutmaz
Gözyaşı aksın bu gönül unutmaz
Durgunum artık suçumu ararken
Bakan bi kör var seçimi yaparken
Hayatı oynar amacı biçimsiz
Sarhoştur acım sonucu geçimsiz
Aynı hüzündür sendeki duygu
ölüme sözümdür bendeki uyku
Anlamı yok doğan her güne lanet
Bu çocuk sensiz yapamadı affet.
Dünya bir film açılır perden
Mutlu son da yok kaçar hep senden
Nefret edersin seyircilerden
Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür
Dünya bir film açılır perden
Mutlu son da yok kaçar hep senden
Nefret edersin seyircilerden
Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür