Aan alle vrouwen die ik heb gekend
Die mij zo vaak teveel hebben verwend
Die mij deden vergeten
Ik wil nu dat ze weten
Dat ik nog zoveel aan hen denk
Aan alle vrouwen, meisjes van weleer
Die toen reeds wisten: in de liefde is er meer
Die met gesloten ogen
Zo vaak werden belogen
Maar wisten wat vergeven was
In hun ogen de wereld en die was van ons alleen
Al die woorden van trouw en die beloofden veel te veel
In hun blik soms een traan
Voordat ik wist dat ik weer weg zou gaan
Onze namen gekrast in een boom
Hun geheimen gehuld in een lach zonder schroom
En al die tranen van spijt als de droom was gedroomd
Als de liefde verdween
De wereld was van ons alleen
En alle vrouwen die ik heb bemind
Die kwamen en weer gingen als de wind
Met volle overgave
Mijn dorst wisten te laven
Mij leerden wat begeren was
Aan alle vrouwen die ik heb gehad
En liefdes die ik vaak heb onderschat
En die nooit zouden klagen
Als ze in mijn armen lagen
En wisten dat ik weg zou gaan
Refrein
Refrein
Aan alle vrouwen die ik heb gekend