Ey Gül, ey goncai nur
Meftun yaprak, har sana
Sensin gönüller mahı bu yaz, bu bahar sana
Mucize saltanatın taşları ayna yapar
Her ırmak ve her deniz, her leylü nehar sana
Senin zati akdesin alemlere rahmettir
Cibril vefalı yoldaş, Yüce Allah Yar sana
Bu nice iştiyaktır, ey en güzel sevgili
Asırlardır koşuyor, genç ve ihtiyar sana
Nazarın kalbe şifa, sözün hikmet incisi
Hangi dertli kavuşsa, olur bahtiyar sana
Misk kervanı kapında karar kılmıştır senin
Nebilerin diliyle, hep övgüler var sana
Ay, güneş, zühre, ülker, nuruna pervanedir
Alemde olmak ister, aşıklar civar sana
Senin yolun hep açık, gidişin Allah'adır
Dağlar ateş kesilse olamaz duvar sana
Güzelliğin alemde misli bulunmaz inci
Ey gül, hasret çekmede cennet, o bulvar sana
Dedin ki şükreden kul olmak istemem mi ben
Rabbin ihsan buyurdu hurma, üzüm nar sana
Her mucizen parmakla gösterilmede senin
Çağlatmak öyle kolay, çöllerde pınar sana
Hicranın bir kütüğü dertle bi karar etti
Hep özlem duymadadır, selvi ve çınar sana
Cennetin çiçekleri Senin kokunu taşır
Benzemeye çalışır, beyazlıkta kar sana
Güneş güzel yüzünden parlaklık aldı ey gül
Acep hayran olmadan, hangi göz bakar sana
Aşkının esiridir, ne çöl, ne de dağ tanır
Bu sevdalı gönüller, su gibi akar sana
Varlık bahçesi Senin nurundan yaratıldı
Hep medyun, hep minnettar
Her can, her nigar sana
Tebessümün ayların; zührenin sevincidir
Nice hasret çekmede bu bülbül-i zar sana
Yusuf, Senin dalında çiy tanesidir sanki
Divane kesilir göz etse, bir nazar sana
Fazlının eteğine akıllar erişemez
Eli kalem tutanlar övgüler yazar sana
Hak-i payine sürsem bir kerecik yüzümü
Bende olan sermaye; hasret, intizar sana
Hak-i payine sürsem bir kerecik yüzümü
Bende olan sermaye; hasret, intizar sana