Uyku çığlık atıyor beynimde Soğuk sevişiyor bedenimle Kan çekilirken parmak uçlarımdan Kalbim atıyor küfredercesine Hızlı ve yorgun... Bir çift çapak nehri gözlerim Alkollü damarların toplandığı Gerçi görüyorum dünyayı hâla Bulanık ve giderek kararan Duyuyorum hâla çığlıklarını Başlamadan bitirdim hayatlarını Gözlerinde korku, gözlerinde yaş Gözlerinde dehşet, gözlerinde savaş Yiğitlik ve onur, şan ve şöhretle Yitirdik merhameti, yitirdik asaleti Zira tatlıydı güçlü olmak Korkulmak Ve kanla ödedik bu bedeli Ruhumuzla... Dediler ki barış korkaklar içindi Hâkir gördük bizden olmayanı Tanrımıza tapmayanı Ve ödülümüzdü cennet Can aldıkça yaklaşacaktık Vaadedilen sonsuz huzura Kan dökme arzusu yitince Fark ettik Ne onur, ne yiğitlik, ne de şan ve şöhret vardı Bâki kalan yegane şey kandı Ve yitirilen erdem, yitirilen cennet