Σεπτέμβριο σ' είχα γνωρίσει Κι είχες λουλούδια στα μαλλιά Σε ρώτησα αν η αγάπη Είναι φθινοπώρου αγκαλιά Το λεωφορείο είχε φτάσει Κι έτρεξες γρήγορα να μπεις Σου φώναξα έχεις ξεχάσει Τον αριθμό σου να μου πεις Σταθμός η αγάπη μου για σένα Στο δρομολόγιο της ζωής Θα περιμένω ώσπου να φέξει Ν' ανοίξει η πόρτα να φανείς Με τα βιβλία σου στα χέρια Και μ' ένα γράμμα στην καρδιά Που σου 'χε φέρει ο ταχυδρόμος Του έρωτά μου γιατρειά Οι αναμνήσεις μου για σένα Ειν' τόσο λίγες μα γλυκές Σαν το φεγγάρι που φωτίζει Νύχτες μικρές και μαγικές