Καταστροφές και συμφορές, ερείπια, ρημάδια. Κορμάκι μου, μαράζωσες, σε τρων τα χτυποκάρδια. Ποιος άνθρωπος μπορεί μαζί μου να μην κλάψει και ποια καρδιά είν' αυτή που δε θα αναστενάξει; Παλιοζωή, κατάντησες για μένα τυραννία, πρωί και βράδυ βάσανα, λαχτάρες κι αγωνία. Ποιος άνθρωπος μπορεί μαζί μου να μην κλάψει και ποια καρδιά είν' αυτή που δε θα αναστενάξει; Τι έχουν δει τα μάτια μου κι ακόμα τι θα δούνε; Μονάχα μες στη μαύρη γη μπορεί να ξεχαστούνε. Ποιος άνθρωπος μπορεί μαζί μου να μην κλάψει και ποια καρδιά είν' αυτή που δε θα αναστενάξει;