Φύγαμε...
-Που θα πάμε?
-Δε μπορώ να σου πω. Πάρε το πρώτο τρένο και έλα.
Δε με νοιάζει το μέρος αρκεί να είσαι εδώ.
Γυρνάω σε τόπους με ανθρώπους καλοπροαίρετους και ανθρώπους με κακούς τρόπους.
Όλοι ποικίλουν μα όλοι ίδιοι τείνουν να γίνουν και ας μην το έχουν στο μυαλό τους.
Πάντα όλοι βάζουν τον εαυτό τους πάνω απ'όλα και όλους.
Και εγώ μία από τα ίδια ή και χειρότερος για ποιόν να μιλήσω;
Μες στη βαβούρα σε σκέφτομαι και κάνω τη σκέψη νήσο για να ακουμπήσω λίγο να σταθώ στον ίσκιο.
Να τονίσω ότι καθετί στον καιρό του διότι βιάζονται να μεγαλώσουν όλοι και χάνουν τη νιότη γρήγορα.
Αναμφίβολα κατά καιρούς και ανά διαστήματα περνάμε κύματα και ζόρια (ναι).
Χαμογέλα μου, έτσι θέλω να αρχίσει η μέρα μου.
Πέρασα δύσκολα, στα πόδια μου στέκομαι και δε λύγισα, τα άφησα πίσω μου και δεν κοίταξα και φεύγω πάω μπροστά πάω ψηλά.
Ακόμα και αν μεγάλωσα και άλλαξα οι μέρες, τα χρόνια κυλάν σα θάλασσα και φεύγουν.
Πάντα εδώ πέρα με έχουν.
Γιατί οι γύρω μου τρέχουν αναρωτιέμαι.
Έχω τόσα να ρωτήσω είμαι μικρός και δε γνωρίζω. Στο νου μου διάφορα.
Άλλα σημαντικά και άλλα αδιάφορα, άλλα κράτησα άλλα τ'άφησα.
Αλλά ο νους μου μπάλα τρέχει σε μέρη άλλα.
Πάντα το βλέμμα στον ουρανό. Για να πετάξω πιο ψηλά απ'τα άστρα, για να φτάσω πιο ψηλά από δαύτα θέλει κόπο και προσπάθεια.
Μουτζούρες στις σελίδες, στα τετράδια, στα βιβλία και στην τσάντα μου.
Αυτά με μεγαλώσανε γιαυτό μέχρι σήμερα τα φυλάω στη ντουλάπα μου.