Sen yoksun örneğin
Tam sanırdım bu hayatta her şeyim
Anladım ki, çayımın şekeri dudakların
Buharı gözlerinmiş
Ve anladım ki
Ne kadar tam olursa olsun her şey
Sen olmayınca hiçbir şeymiş her şey
Sana eksikliğim
Gözle kalbin konuşması kadar çok
Birisi gördü, diğeri kanadı
Biri kanadı, diğeri ağladı işte (diğeri ağladı işte)
Bizim payımıza güçlü olmak düştü
Ve bizim payımıza dik durmak
Fakat eksikliğimiz, fakat eksikliğin
Her defasında gözlerimi kanattı
Kalbim içine ağladı
Kimseler görmedi gülüm
Hiç kimseler fark etmedi eksikliğimi
Konuştum kalbimle
Dertleştim aynalarda yansıyan gözlerimle
Ağladım işte kendime
İnsan nasıl konuşurdu ki kendi kendiyle?
İşte öyle eksik, işte öyle fena bir şeydi yokluğun
Meydanlar dolusu, yalnızlığım sen
Kaldırımlar boyu, adımlarım hep sen
Çığlıklar dolusu, avazlarım sen
Dallarımı kırma, eksik bırakma
Şu eksik hayatımda sana o kadar çok yazmayı düşledim ki
Bir türlü kâğıtla kalem yan yana gelemedi
Nihayetinde batırdım kalemi kalbime ve yazıyorum işte öylece
Önce gözlerin geliyor sonra sözlerin
Biri bitiyor, biri başlıyor
Ve her defasında ayrı kalışımız
Seni son kez; aslında gözlerini son kez gördüğüm
O an geliyor aklıma, eksiliyorum
Öyle fena, öyle çok ki anlatamam gülüm
Nice bayramlar geldi geçti
Ve nice sensiz yıllar
Yokluğunda hiç tam olmadım
Ayrılık payımıza düşerken
Kavuşmak bize gurbet oldu gülüm
Senli türküler ve senli bütün şarkılar
Sensiz hep eksikti
Olsaydın eğer, gözlerimin yaşı diner
Kalbimin sızısı biter, her günüm bayram olur
Ve yaşamak eksiksiz olurdu gülüm
Sen yoksun örneğin
Tam sanırdım bu hayatta her şeyim
Anladım ki, çayımın şekeri dudakların
Buharı gözlerinmiş
Ve anladım ki
Ne kadar tam olursa olsun her şey
Sen olmayınca hiçbir şeymiş her şey (her şey)
Seneler asırlar, geçer elbette
Ümitler yarınlar, biter elbette
Yananları Allah, görür elbette
Dallarımı kırma, eksik bırakma
Meydanlar dolusu, yalnızlığım sen
Kaldırımlar boyu, adımlarım hep sen
Çığlıklar dolusu, avazlarım sen
Dallarımı kırma, eksik bırakma...