Ben bahar çağındaydım Armağan Ekmeğe kan düştüğünde sular berraktı Çiğdemlerde çiy vardı Şükür olsun ki mavzerim tutuk değil Belki bu hayatın şakağına bir kurşun sıkarım Armağan Ama Armağan, saçlarındaki papatyaları ben yolmadım Armağan, bu yol senin ben kaybolmadım Şimdi bir kemanın sesinde ağlıyorum İnan bu hüzzamı ben çalmadım Sevin, kaşlarım çatık değil Armağanım, yollarımı gözlüyorsun biliyorum Ama annene söyle onu özlüyorum Armağan, küçük kızım, yaldızım, gecem, yıldızım, bağırsızım İnzivadayım biliyorsun Düş yitirdim biliyorsun O yüzden biraz solmuşum O yüzden biraz ölmüşüm Armağan, kuzum Bana şiirler oku, benim türküm yaralı Yaraladı bir avcı oku Armağan, sen bilmezsin de Ben biraz hayırsızım Yine de sana ara sıra geliyorum Unutma, annene söyle Onu özlüyorum Armağan, ben de küçüktüm Benim de topacım dönüyordu Benim de dişlerim süt dişiydi En az senin kadar sevimliydim Bana caka satma, bir sen varsın bir ben varım Akşamlar böyle oluyordu Kötü adamlar bir ordu Ve ben biraz, acıktım Ekmeğini böl bana Armağan! Beni ellerinin arasına al çocuğum Paramparça duygularım Beni bir avcı vurdu Bu sebepten korkularım Armağan, armağandan armağanım Biliyorsun, akıldan kaçığım Ondan sende kalıyorum ya Unutma, annene söyle Onu özlüyorum Yollarını gözlüyorum Herkesten gizliyorum Armağan, armağandan armağanım