Herkese günaydın, senin günün batsın
Bir çayla toparlarım ben
Başını kaldır, yaşattıklarına bak!
Kıyamayıp dallarından Aşk'ı koparmamışken
Kıyıldım da kıymadım
Ağaçlar ayaklandı, geliverdi yapraklar dile
Kırıldım da kırmadım
Çünkü; gözümde değerliydi bardaklar bile
Aşk'ın vücut bulmuş biçimi sendin
Ayaklarının altına içimi serdim
Aşk'ı demlik demlik içiverendim
İşime gelmiyordun, içime geldin
Organlarım şerefine bir türkü yardırır
Çıkma sebebisin içimde büyük bir yangının
Terk ettiğin gün diyarımı
Hıfzettim Aşk'ın külliyatını
Zihnimi yordun, olsun
Gidişinle koca bir baharı solduruyorsun
Kim vurduya gittim öldüm, olsun
Gidişinle koskoca Güneş'i söndürüyorsun
Gitme ki; tüm kainat neşelensin
Görüyorsun tökezliyor bu beşer sensiz
Neşeli değil artık ne Kamer'im ne de Şems'im
Ne güzel gülüyorsun, ne de şensin
Herkese benden çay, sana acı kahve
Peki nasıl doyacak canım, şu 'sana' acıkan ben?
Halimi görse, acır annem
Bırakıp gidecek misin beni bu kaçık halde?
Benden ne umuyorsun ki?
Gözünde ya şerefsizdim ya dallama
Allah aşkına, neyimi umursuyorsun ki?
Kızım senin çayın bile sallama
Aşk dediğin ehli olmaktır
Hıfzetmektir edep, namus, ar sanatını
Üstüne geçirdim gönlümün arsalarını
Aşk değil de bir açık çayın varsa alırım
Gecelerime taş attın yâr
Sevin, yudumluyorum Ay'sız kahvemi
Bana böyle bir gece yaşattın ya
Allah belanı versin de çaysız kal hemi
Aşk dediğin öyle zordu ki
Kim bilir belki de yaşamamıştır binde birini gönlüm
Bazı geceler oldu ki
İnanır mısın, demliğin dibini gördüm
Seni sevmemden ötürü
Munafıklar tarafından kurban seçilmişim
Paramparça olmuşum, dört bir yana saçılmışım
İçime kapandıkça sana açılmışım
Sana açıldıkça gözlerine kilitlenmişim
Seccademle gözlerinin arasında
Takriben altı sene gidip gelmişim
Dua ve çaydır dilin dervişi
Evvelden cahillerin cahiliydim
Meğersem Aşk'ın nuruyla ilimlenmişim
Bilirsin beni
Ne içimden sen eksik olur
Ne dilimden şiir
Ne elimden dua...