ای فسانه خسانند خسانند آنان
که فرو بسته ره را و ره را به گلزار (ره را به گلزار، ره را به گلزار)
خس به صد سال و طوفان ننالد، ننالد (به طوفان ننالد، خس به طوفان ننالد)
گل ز یک تند و باد است و بیمار، بیمار (گل، بیمار، گل، بیمار)
مپوشان، مپوشان سخن ها که داری
(مپوشان، مپوشان سخن ها که داری)
تو مپوشان، مپوشان سخن ها که داری
(مپوشان، مپوشان سخن ها که داری)
جز سرشکی به رخساره غم (جز سرشکی به رخساره غم)
جز سرشکی به رخساره غم (جز سرشکی به رخساره غم)
ای دل من، دل من، دل من، دل من
دل من، دل من، دل من، دل من
بینوا، مضطرا، قابل قابل من (دل من، دل من، دل من، دل من)
با همه، با همه خوبی و قدر و دعوی (دل من، دل من، دل من، دل من)
از تو آخر چه شد حاصل من؟
عاشقا، خیز کامد، کامد بهاران (عاشقا، خیز کامد، کامد بهاران)
چشمه کوچک از، کوچک از کوه جوشید
(چشمه کوچک از، کوچک از کوه جوشید)
گل به صحرا در آمد، در آمد چو آتش
رود تیره، تیره چو طوفان خروشید
(رود تیره، تیره چو طوفان خروشید)
گل به صحرا در آمد، در آمد چو آتش
رود تیره، تیره چو طوفان خروشید
(رود تیره، تیره چو طوفان خروشید)
دشت از گل شده هفت رنگه (دشت از گل)
دشت از گل شده هفت رنگه (دشت از گل)
در شب تیره دیوانه ای کاو (در شب تیره دیوانه ای کاو)
دل به رنجی گریزان سپرده (دل به رنجی گریزان سپرده)
در در سرد و خلوت نشسته (در در سرد و خلوت نشسته)
همچو ساقه گیاهی فسرده (همچو ساقه گیاهی فسرده)
میکند داستانی غم آور
میکند داستانی غم آور
ای فسانه، فسانه، فسانه
ای خدنگ تو را من نشانه
ای علاج دل، ای داروی درد
همره گریه های شبانه
با من سوخته در چه کاری؟
با من سوخته در چه کاری؟ (در چه کاری؟)