Ακόμα και αν τα βήματά μου μοιάζουν άφθονα
Κινούμαι γύρω από τον κεντρικό μου άξονα
Πυξίδα μόνη να πατάν' τα πόδια πάτωμα
Κι' ας αποδειχθεί το μεγαλύτερό μου ελάτωμα
Ακόμα και αν τα βήματά μου μοιάζουν άφθονα
Κινούμαι γύρω από τον κεντρικό μου άξονα
Πυξίδα μόνη να πατάν' τα πόδια πάτωμα
Τα πόδια πάτωμα πάτωμα
Είναι απο εκείναι τα απογεύματα
Που δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω
Βλέπω την πόλη από τον πάτο
Αφού δεν έμαθα ποτέ μου να τα βρίσκω
Όλα παν' έτοιμα στο πιάτο
Κι' είναι η σιγή που με τρομάζει
Γιατί σε μια στιγμή μπορεί να γίνει φυλακή που διατάζει
Να γίνει νόμος που σε δένει ιδεά τύπους απειλή
Για μια ζωή να είσαι στην μηχανή γρανάζι
Ναι, έχω καιρό να ονειρευτώ
Άλλο τόσο παραπάνω να μου το παραδεχτώ
Άλλο τόσο να το γράψω
Άλλο τόσο να το πω
Άλλο τοσο πίσω απο την ίδια μάσκα να κρυφτώ
Με έχω πιάσει πολλές φορές να βιάζομαι
Πάνω μου να πέφτω σαν γυαλί να κομματιάζομαι
Δεν συμβιβάζομαι
Δεν συμβιβάζομαι
Πως να πουληθώ δεν ξέρω καν να συσκευάζομαι
Πως? Θα γαληνέψει ο καιρός
Πως? στην καταιγίδα να μείνω στεγνός
Από τις κορυφές ακούγονται φωνές
Ακόμα δύναμη μου λένε ο πόνος είναι αδερφός
Ναι, για χαρά σου σκέψη μου τσιγκάνα
Που όλο τα καταφέρνεις και με πείθεις για κοπάνα
Δεν είναι τυφλή η δικαιοσήνη είναι ρουφιάνα
Τον Τάσο ρώτα την Σανά και την Ηριάνα
(Τον Τάσο ρώτα την Σανά και την Ηριάνα)
Ναι, ώσπου να χάσω το μέτρημα
Μετράω χτύπους
Μετράω και αίμα
Αυτό το άθροισμα μου δίνει πλεονέκτημα
Να μην χρωστάω την ζωή μου σε κανέναν
Ναι, ώσπου να χάσω το μέτρημα
Μετράω χτύπους
Μετράω και αίμα
Αυτό το άθροισμα μου δίνει πλεονέκτημα
Να μην χρωστάω την ζωή μου σε κανέναν
Είναι μακάβριο το έργο
Θάνατο μυρίζει όπως μυρίζει και το κέντρο
Έχω πατρίδα το τσιμέντο
Και όπου το πολύχρωμο το φόντο εγώ το βλέπω σκέτο
Εδώ που το άδικο μοιάζει με ταλέντο
Και το ανθρώπινο δηλώνει φαλιμέντο
Ο φόβος κατευθύνεται πρως το κρεσέντο
Όσο το ψέμα γίνεται θεσμός και ντοκουμέντο
Και, πέρνει μορφή η βαρβαρότητα
Καλύπτεται με ονόματα να γίνει οντότητα
Δεν λογαριάζει τάξη, γένος και ιδιότητα
Αρκέι να βρει σε κάποια να χωρέσει ανισότητα
Να βρει σύνορα να 'χει να σε διχάσει
Να βρει ενα κορμί κάπου μέσα του να φωλιάσει
Να μυριστεί κάπου του μίσους δηλητήριο
Και αφού το καταπιέι πίσω στην γη να το ξεράσει
Είμαστε μισό μισό
Φωτιά με νερό
Μεσάνυχτα με ξημερώματα
Φιλιά με καπνό
Άνω κάτω στο δωμάτιο μυαλό
Άνω κάτω τελεία δεν εξηγώ το τι θα πω
Κι' έχω
Έχω ακόμα τόσο δρόμο να διαβώ
Έχω τόσους εφιάλτες να τους υπερασπιστώ
Και από ανάγκη το έχω κάνει πια σκόπο
Όσο χτυπάν αυτοί τόσο να μετράω εγώ
Ναι, ώσπου να χάσω το μέτρημα
Μετράω χτύπους
Μετράω και αίμα
Αυτό το άθροισμα μου δίνει πλεονέκτημα
Να μην χρωστάω την ζωή μου σε κανέναν
Ναι, ώσπου να χάσω το μέτρημα
Μετράω χτύπους
Μετράω και αίμα
Αυτό το άθροισμα μου δίνει πλεονέκτημα
Να μην χρωστάω την ζωή μου σε κανέναν