Μπήκε ο Ιούλιος και ο Ιούλιος ακόμα
Αναζητά την προπέρσινη του φόρμα
Κλεισμένος μες στο σπίτι όλη την άνοιξη
Λες κι έκανα τίποτ' άλλο όλο το χειμώνα
Περπατητό στην αστική φυλακή
Ακουστικά και τον Κοβού πάντα σ'επιφυλακή
Κρυφτοκυνηγημένοι σ' εποχή πιστωτική
Με τις πλατείες όλες μπλε και χακί
Κι όλοι
Κι όλοι μου λένε ότι έχω αδυνατίσει
Μα εγώ αδυνατώ να βάλω στο χλιαρό τη βρύση
Έναν χρόνο Κούλη, τρεισήμισι Τραμπ
Σε περίπτωση που αναρωτιέσαι αν έχεις ξυπνήσει
Γι' αυτό απελπίσου και πνίξου μες στην αδράνεια
Μέχρι να αναδυθείς στην επιφάνεια
Πέφτουν απ'το κενό τ' αδέρφια μου, σπάνε καλάμια
Καλωσορίσατε στον πλανήτη παράνοια
Οι φίλοι μου ακροφοβικοί που στέκονται στη κόχη
Τρυπημένοι απ' του νόμου τη ξιφολόγχη
Και οι φίλες μου κάθε μέρα παλεύουνε
Για να καταλάβει ο βλάκας τί σημαίνει "όχι"
Όλοι δεμένοι στου φόβου τον πάσσαλο
Ευνουχισμένοι πνευματικά με μίσος άτσαλο
Μας πείσανε ότι ο αγώνας μας λέγεται μπάχαλο
Μόνος στόχος πλέον το πτυχίο και το μπάτσελορ
Ζούμε μέσα σε ταινία του Τιμ Μπάρτον
Αγναντεύοντας από τoν Στρέφη την Άρκτο
Τελικά τ' όνειρο βγήκε σκάρτο
Και τώρα τελευταία πίνω πιο λίγο νερό κι από τον κάκτο
Οι καιροί είναι δυστοπικοί σαν να διαβάζω μάνγκα
Γεμίσανε με 'λίτικα τα πάρκα
Ο εχθρός μένει σε βίλα όχι παράγκα
Κι έρχεται πάντα με λιμουζίνα όχι με βάρκα
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Μες στις καταιγίδες ν' ανάβουμε σπίθες
Μέχρι να μας βάλουν θηλιά
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Σε μάνγκα σελίδες να καίμε ασπίδες
Μέχρι να μας βγει η μιλιά
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Μες στις καταιγίδες ν' ανάβουμε σπίθες
Μέχρι να μας βάλουν θηλιά
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Σε μάνγκα σελίδες να καίμε ασπίδες
Μέχρι να μας βγει η μιλιά
Θα το φτάσω στο τέρμα σα να 'μαι σπρίντερ
Όσο οι τσέοι μέσα στην κλούβα λιώνουν στο τίντερ
Παίζουνε κάντι κρας πίνουν κατασχεμένα
Βγαίνουνε, χτυπάνε, και ψεκάζουνε ληγμένα
Και θα το φτάσω στο τέρμα για τις πλατείες
Τις φτωχικές συνοικίες και παιδιά διπολικά
Φτηνές δικαιολογίες, τσιγάρα, φτηνά ποτά
Ξέρουμε τις πινακίδες απ'τα περιπολικά
Ο γείτονας μου πήρε δεύτερο αμάξι
Ακόμα με στραβοκοιτά για απλήρωτα κοινόχρηστα
Ψηφίζει δεξιά γι' ασφάλεια και τάξη
Και κρατιέμαι μην του κάνω τα μούτρα του να 'ναι αγνώριστα
Περνάνε οι μήνες, αποβάλλονται οι τοξίνες
Κι αυτοί βγάζουνε μαχαίρια για τις κωλοζελατίνες
Μας ξυπνάνε οι σειρήνες, άγχοι, φρίκες, σκοτοδίνες
Να γεμίζουν του ασύλου οι κλίνες από παιδιά
Ψεκάζουν τ'αλάνια βαγόνια με χρώμα
Κι άλλοι φτύνουνε κουπλέ για να λυγίζουνε σαγόνια
Δεν έφαγα τα καψόνια απ'τους βλάκες με τα γαλόνια
Έχω φτύσει τα πνευμόνια στο χώμα απ'τα δακρυγόνα
Η πόλη μου βρωμά σα να 'ναι σκουπιδότοπος
Κι εγώ παλεύω να παραμένω νομότυπος
Μοιάζω με τους υπόλοιπους, μα λίγο είμαι αλλιώτικος
Μου λένε "καλή τύχη" κι ας ξέρουν είμαι κακότυχος
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Μες στις καταιγίδες ν' ανάβουμε σπίθες
Μέχρι να μας βάλουν θηλιά
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Σε μάνγκα σελίδες να καίμε ασπίδες
Μέχρι να μας βγει η μιλιά
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Μες στις καταιγίδες ν' ανάβουμε σπίθες
Μέχρι να μας βάλουν θηλιά
Μέχρι να βγούμε από τ' όνειρο
Μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά
Σε μάνγκα σελίδες να καίμε ασπίδες
Μέχρι να μας βγει η μιλιά