Ταξίδια πίσω απ' τη Σελήνη
Και πάνω απ' τον ουρανό κρατώντας όνειρα
Πνιγμένων αγκαλιές στα θαλασσονερα
Ο κόσμος κόβει τον πιο όμορφο ανθό
Κι εγώ θυμάμαι τα παιδιά που κοπηκανε λίγο απότομα
Πιες δύο γουλιες για τις στιγμές που σε φοβήθηκες
Που αγκάλιασες τις ανασφάλειες και αποκοιμηθηκες
Για τις στιγμές που τα βράδια διχοτομηθηκες
Για όλα εκείνα που τίποτα αποκρίθηκες
Είναι οι νύχτες χαρακιές, πάνω στα δέρματα ουλές
Και τα παιδιά κάνουνε γυρες στη Μητρόπολη
Έδωσα υπόσχεση για σένα να 'μαι δω
Και αν με βρω θα προσπαθω να σ' αγαπάω λίγο πιο πολύ
Σ' ευχαριστώ γιατί βοηθάς να ανασαίνω
Μέσα στον κόσμο που κλέβει το οξυγόνο μου
Έγινες χέρι και έκοψες τις αλυσίδες μου
Αφ'ότου ξάπλωσα μόνος στη λαιμητόμο μου
Πάμε! Γύρω από τη Σελήνη τριγυρνάμε
Και κρατιόμαστε απ' το ραπ και απ' τους ανθρώπους που αγαπάμε
Είναι οι πληγές που μας δέσανε και κρατάμε
Το χρωστάω στα παιδιά που με νιώσανε και πονάνε
Φέτος θα βάλω λαμπάκια γύρω απ' τη θλίψη
Για να μοιάζει λίγο πιο όμορφη της πόλης μας η σήψη
Θα κάνω εύηχη κάθε φθηνή μου τύψη
Θα αγκαλιάσω τις ανατολές που σ' έχουνε ξυπνήσει
Εδώ δεν μου έχει χαριστεί απολύτως τίποτα
Και σπρώχνω τον εαυτό μου να ξεφύγει απ' τα κολλήματα
Στο τέλος μένουν αναπάντητα μηνύματα
Κι οι φίλοι να παραμιλανε μεθυσμένοι συνθήματα
Άμα δεν σηκώσει κάποιον θα αποτύχει
Τρώγαμε πακέτα και μας κράταγαν οι στίχοι
Έχουμε ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς
Και υποχρέωση αυτή η μουσική να φέρνει ρίγη
Πόσοι; Ήρθαν να κοιτάξουν την πτώση
Μα πώς μας γοητεύει η σύγκρουση δεν είχαν εμπεδώσει
Είμαστε οι μόνοι που μας έχουμε σκοτώσει
Μα έχουμε κάτω απ' τον ώμο το χέρι που θα μας σώσει
Ταξίδια γύρω απ' τη Σελήνη και την Άρκτο
Όσο με κρατάς σφιχτά, υπάρχω.
Κράτα το μυαλό σου καθαρό από τον κόσμο τον ρηχό
Και όταν θα'ρθω θα θυμηθούμε ιστορίες απ' τον βάλτο
Παιδιά της επαρχίας, παιδιά μεγαλωμένα με τ'αγχος αποτυχίας
Μπλεγμένα σε κύκλους βίας
Γραμμένα ραπ σε βιβλία ψυχολογίας,
Αναζήτηση στην πιάτσα για δύο τζούρες ευτυχίας
Να δεις τι γράφουν τα παιδιά στις βροχές και τα χιόνια
Πάρ' το αδερφέ μαζί σου στη μεγάλη σου βόλτα
Συγκρίνουνε τις μουσικές και νικάνε οι αριθμοί τους
Κι εμείς αφήνουμε στους τάφους των φιλων μας δισκους
Πες τους!
Πώς θα μαλακώσουν τις πληγές τους
Τα παιδιά που μαραθήκαν στις καμμένες παρυφές τους
Όσοι δεν άκουσαν ποτέ τις προσταγές τους
Κάνανε του κεφαλιού τους και φάγανε τις ριπές τους
Ταξίδια γύρω απ' τη Σελήνη και την Άρκτο
Με ένα εισιτήριο στο cargo,
Με έναν προορισμό το Σέλας και ένα υστερόγραφο θαμπό
Θα μπω στο πρώτο μέσο και σου το υπόσχομαι πως θα 'ρθω