(Μέσα απ' τη τρύπα του όζοντος)
Πιστεύω πολύ στους ανθρώπους
Μα πες στο θεό τους πως είμαι αθεόφοβος
Κοιτάζω τον ήλιο στα μάτια
Μέσα απ' τη τρύπα του όζοντος
Σήμερα κάτι κατάφερα φτου μου
Του κακού εαυτού μου εκπρόσωπος
Αν φας κουτουλιά θα πονέσει
Έχω καθαρό κούτελο, θλιμμένο πρόσωπο
Κάθε μέρα γυρνάει όλο και πιο γρήγορα αυτό το ρολόι
Ανοίγω παράθυρα
Μέσα να μπει καθαρό αεράκι απ' τη motor oil
Είναι λίγες οι μέρες οι Αλκυονίδες
Βάλ' το μαγιό σου και πα' να βουτήξουμε
Δίπλα στο Σκαραμαγκά μες στις πετρελαιοκηλίδες
Έχω βία, άμα θες βία
Γιατί είμαι πορεία, έξω από τη πρεσβεία
Λιθοβολώ με τον όχλο το Μάξιμο
Αν θες νοιάξιμο, δίνω το maximum
Έξι άτομα μέσα στ' αμάξι μου
Όλο το βράδυ να κάνουν freestyle
Είναι τόσο πολύ καυλωμένοι λες κι αύριο παίζουνε στο 8 mile
Διανύω περίοδο ποίησης
Μιας βαθύτερης ικανοποίησης
Κυλάω αργά
Διακριτικά, σαν τα δάκρυα συγκίνησης
Διανύω περίοδο ανάρρωσης
Μ' αναμμένα κεράκια χαλάρωσης
Μετά από μια κουραστική μέρα
Μέσα σε μία γεμάτη μπανιέρα
Κι όσο περίμενα οι άλλοι ν' αλλάξουνε
Στο τέλος άλλαξα εγώ
Προς το κακό
Αλλά να ξέρεις μπορώ πιο μαλάκας ακόμα να γίνω
Ένα μπράβο δε φτάνει ούτε αρκούμαστε σ' ένα κι εγώ
Ούτε να φαίνομαι πιο
Ούτε να νιώθω υπό
Ό,τι παίρνω αυτό θέλω να δίνω
Κι όσο περίμενα οι άλλοι ν' αλλάξουνε
Στο τέλος άλλαξα εγώ
Προς το κακό
Αλλά να ξέρεις μπορώ πιο μαλάκας ακόμα να γίνω
Ένα μπράβο δε φτάνει ούτε αρκούμαστε σ' ένα κι εγώ
Ούτε να φαίνομαι πιο
Ούτε να νιώθω υπό
Ό,τι παίρνω αυτό θέλω να δίνω
Αγαπάω πολύ τους ανθρώπους
Γι' αυτό με μισώ όταν δεν είμαι άνθρωπος
Θα μ' ανταλλάζαν με χίλιους mc's
Άμα ήμουν αιχμάλωτος
Οι αλήθειες που πόνεσαν μείνανε μέσα μας
Γίναν φριχτά μυστικά
Πες τα μου δεν θα τα πω πουθενά
Σα μασώνος από τη στοά
Έχω ένα φίλο τον λέω γερανό με σηκώνει
Έχω ένα φίλο τον λέω ουρανό με γειώνει
Έχω μια φίλη την λέω κεραυνό με μπριζώνει
Έχω ένα φίλο καταθλιπτικό όλο λέει θα γεράσουμε μόνοι
Έχω μια φίλη που ξέρει να φεύγει όταν κάτι τελειώνει την λέω χελιδόνι
Οι ανθρώποι που αξίζουνε δίπλα μου
Τα σκουπίδια είναι για το κάδο
Μου το λέω εγώ
Κι ας μη πήρα από το πατέρα μου ούτε ένα μπράβο
Καλπάζω πάνω σ' ένα σύννεφο που 'χει το σχήμα αλόγου
Καίω τη πόλη απαγγέλωντας ποίημα της Γώγου
Είναι το παραλλήρημα του Γιώργου
Θες να γίνεις γνωστός, μίλα
Για όπλα και ντίλια
Αν με πειράξουν θα φέρω το Μπίλια
Φίλα με, φίλα με μέχρι να σκάσουν τα χείλια
Έχω δυό αγαπημένα καντήλια
Όταν τα λέω γεμίζει το στόμα μου
Κι ένα συγνώμη σε μένα για όλα τα βράδια
Που πέταξα έτσι το σώμα μου
Κι όσο περίμενα οι άλλοι ν' αλλάξουνε
Στο τέλος άλλαξα εγώ
Προς το κακό
Αλλά να ξέρεις μπορώ πιο μαλάκας ακόμα να γίνω
Ένα μπράβο δε φτάνει ούτε αρκούμαστε σ' ένα κι εγώ
Ούτε να φαίνομαι πιο
Ούτε να νιώθω υπό
Ό,τι παίρνω αυτό θέλω να δίνω
Κι όσο περίμενα οι άλλοι ν' αλλάξουνε
Στο τέλος άλλαξα εγώ
Προς το κακό
Αλλά να ξέρεις μπορώ πιο μαλάκας ακόμα να γίνω
Ένα μπράβο δε φτάνει ούτε αρκούμαστε σ' ένα κι εγώ
Ούτε να φαίνομαι πιο
Ούτε να νιώθω υπό
Ό,τι παίρνω αυτό θέλω να δίνω