Να γυρνούσα τον κόσμο να σου 'φερνα
Ό,τι ζητάς δεν ξεχνιούνται οι ανθρώποι
Να μάθω δυο γλώσσες να φτύνω
Να δω πως δουλεύει το ραπ στην Ευρώπη
Τα ταξίδια του Ιούλιου Βερν
Είναι η έδρα μου εδω δεν κρατάς το μηδέν
Buzz Capitano, δίνω πολλά
Περιμένεις πολλά παραπάνω
Μ' ένα στυλ που βρωμά κι ένα beat του Θωμά
Χαιρετώ την πρωτεύουσα σήμερα
Κι έχω αφήσει σκοτάδια πυκνά
Που ξημέρωσαν και έγιναν καταμεσήμερα
Να ανεβώ στον Βορρά να μου δείξεις τον Πύργο
Να ανοίξει το μάτι μου λίγο
Να σου πω μια συγγνώμη που σου χα φυλάξει
Όπως ακριβώς σου χα τάξει
Καίγομαι, στριμωγμένοι μες τις καραντίνες μας
Θυμωμένοι με τους χαρακτήρες μας
Όλα θα ταν αλλιώς αν τα φέρναν ανάποδα οι μοίρες μας
Κι' όμως δε θα άλλαζα κάτι απ' αυτά που μου χάρισε ο δρόμος
Όλα αυτά που αγαπάω και μισώ πιο πολύ
Είν' αυτά που κουβάλησα μόνος
Τα παιδιά που δακρύζουν συχνά έχουν όνειρα
Δεν κάνουν σκόντο στον έρωτα
Αν μείνεις εδώ θα σε πάραδεχτώ
Χωρίς ναρκωτικά και συμφέροντα
Έχεις δίπλα σου ανθρώπους και ποιοι είναι κοντά σου
Σε ποιους θα προσφέρεις τα δέοντα
Πρωτού να μας πάρουν οι γόνδολες
Απ' τη ζωή στις πηγές του Αχέροντα
Είδαμε μαζί δειλινά σε χειμώνες ψυχρούς
Καλοκαίρια φεγγάρια γεμάτα
Ζούμε τη ζωή σαν παιδιά που αγαπιούνται τρελά
Και μετά αδιαφορούν για τα πάντα
Κεφάλι ψηλά προσδοκίες μεγάλες
Έχω δει μια γενιά να πεθαίνει
Ποιος ξέρει ποιος θα προστατέψει τις άλλες
Είδαμε μαζί δειλινά σε χειμώνες ψυχρούς
Καλοκαίρια φεγγάρια γεμάτα
Ζούμε τη ζωή σαν παιδιά που αγαπιούνται τρελά
Και μετά αδιαφορούν για τα πάντα
Κεφάλι ψηλά προσδοκίες μεγάλες
Έχω δει μια γενιά να πεθαίνει
Ποιος ξέρει ποιος θα προστατέψει τις άλλες
Στο κεφάλι τα θέματά μου άλυτα
Στο πάτωμα σκουπίδια μαζί μ' άπλυτα
Παίζει να φτάσω στα γεράματα
Με τα ίδια παίδικά μου τραύματα
Οι μέρες που πονάμε είν' ατέλειωτες
Άστους να λένε ότι είναι η ζωή μικρή
Προδομένοι από φιλίες και έρωτες
Κάπως έτσι γίναν οι ευαίσθητοι ψυχροί
Ειν' η πόλη νεκρή, μια Δευτέρα του Νοέμβρη
Και απ' τον κεντρικό δεν περνάει ούτε αμάξι
Γίνεται φόνος κάπου εδώ κοντά
Ακούω ουρλιαχτά
Κι' όλα τα μικρά ο γάτος θα τα κατασπαράξει
Όπως και μας, ένα μεσημέρι ένας παπάς
Θα μας ντύσει κυριλέ και θα μας θάψει
Αύριο πάμε για καφέ, να πάρω βίταμίνη D
Πριν γίνει γίγαντας ο ήλιος και μας κάψει
Οι ανάσες που πήραμε σήμερα
Ήτανε πιο λίγες και από τις τζούρες
Τα τετράδια λεν' των καλύτερων ράπερς
Είναι γεμάτα μουτζούρες
Η θλίψη μας είναι αλλαγή
Και για ζωή έχει μέσα της δίψα
Και το κλάμα μας είναι καυτό
Που λιωνεί τα τσιμέντα έχει οξύ όχι μύξα
Με ρωτάν Γιατί τόσο σκοτάδι;
Τους ρωτάω Γιατί τόση βλακεία;
Πάντα σκέφτομαι αρνητικά
Έτσι μόνο για να
Ισορροπώ τα φορτία
Είδες πως περνάνε τα αξεπέραστα
Κι ούτε που θυμάμαι τα αξέχαστα
Μεγαλώνω bro ξέρω ότι ένα στα
Χίλια πρωινά μας θα 'ναι ξέγνοιαστα
Είδαμε μαζί δειλινά σε χειμώνες ψυχρούς
Καλοκαίρια φεγγάρια γεμάτα
Ζούμε τη ζωή σαν παιδιά που αγαπιούνται τρελά
Και μετά αδιαφορούν για τα πάντα
Κεφάλι ψηλά προσδοκίες μεγάλες
Έχω δει μια γενιά να πεθαίνει
Ποιος ξέρει ποιος θα προστατέψει τις άλλες
Είδαμε μαζί δειλινά σε χειμώνες ψυχρούς
Καλοκαίρια φεγγάρια γεμάτα
Ζούμε τη ζωή σαν παιδιά που αγαπιούνται τρελά
Και μετά αδιαφορούν για τα πάντα
Κεφάλι ψηλά προσδοκίες μεγάλες
Έχω δει μια γενιά να πεθαίνει
Ποιος ξέρει ποιος θα προστατέψει τις άλλες