Όσα περάσαμε κράτα
Όσα μας άγγιζαν πάντα
Σπουδαίες ιδέες πηγαίες ευθύνες και ρίμες φορτώνω τη τσάντα
Εκεί που πεθαίνω με θες
Εκεί που ανταμώνονται οι θέες
Εκεί που οι θεές κοιτάν τον ορίζοντα απο κορυφές κορυφαίες
Απόκρυφα γράφω χειρόγραφα
Απότομα φέυγω απ' τα όμορφα
Απο το ταξίδι κρατάω τ' απόκομμα
Να'χω να λέω ότι το 'κανα
Απο το να μείνω και να'μαι μπουρδέλο
Πετάω την αίγλη του ζήλου
Και αμέσως μετά απ τη δύση του ήλιου
Ζητάω τη κρίση ενός φίλου
Δε πάιζουνε ρόλο οι αξίες έχουμε φιλοδοξίες υπέρμετρες
Δε παίζουν ρόλο οι θυσίες
Εδώ ανταλλάζουμε αγάπη με υπέρυθρες
Θα 'ρθουνε μέρες υπέροχες θα 'μαστε ώριμοι γέροντες
Όταν φωλιάσουν οι έρωτες όταν πετάς ανασφάλειες υπέρογκες
Ο θάνατος που έγινε βίος απο αφέντης Πληβείος
Απ' τη φτωχή και τυχαία σου θέση κ μέχρι τη θέση ισχύος
Ο ίδος απότομος δρόμος η ίδια γνώριμη Θεία φωνή
Πληρώνει ημιδιαμονή η Ήρα του Δία εμμονή
Το βίωμα που έγινε μάθημα
Γι αυτούς που δε σέβονται τ' άθλημα
Γιατί οι άνθρωποι δε ρίχνουν τη μύτη ωσότου να πούνε ανάθεμα
Γιατί να μη χαίρεται ο κόσμος όμως μαζί σου αντί να φθονεί;
Γιατί όταν ακούει αλήθειες το πλήθος με μία φωνή διαφωνεί;
Γινόμαστε πιο ματαιόδοξοι
Παράτα με δεν έχω όρεξη
Δε ψήνω να το συζητήσουμε
Δε θέλω να το συνηθίσουμε
Αναζήτηση μόνιμο πλάνο μου
Να δουλέψω δυό πράγματα πάνω μου
Όταν δε ψήνομαι να μαγειρέψω μπουκώνω απ 'έξω
Ή τρώω στη μάνα μου
Γράφω ρίμες στο νέο μου σπίτι καθαρίζω το νέο διαμέρισμα
Ξέρω χρωστάω ένα κέρασμα πάρε τηλέφωνο
Η κάνε ένα πέρασμα
Καλοκαίρια καυτά με παράνοια
Τώρα ο ήλιος θα βγαίνει πιο σπάνια
Κρατάμε τη μύτη μας κάτω απ' το να πεθαίνουμε στην επιφάνεια
Όσο προσέχω τι λέω θα γίνουν φωτιά που θα καίει τα Γεράνεια
Και όσο σκοτώνουν παιδιά στο Αιγαίο βουτάνε για τα Θεοφάνεια
Εκείνο που νιώθεις θα κάνεις Μπαζ
Κι όσο κρατάν οι δυνάμεις μας
Αφήστε μας να ονειρευόμαστε
Νιώθουμε άνετα με τις πιτζάμες μας
Θυμίζουμε πάθη λαθραία, φιλιά σε δημόσια θέα
Αγάλματα του Προμηθέα ξημέρωμα στην αγκαλιά του Μορφέα