Μέρα που ξεκινά στραβά
Ότι από επιλογή σου το 'διωξες γιατί το αναζητάς ξανά?
Κάτσε πίσω απ 'το όπλο και κρατήσου
Μην σπαταλάς τις σφαίρες σε μέρες που 'χουνε βγει απ 'την όραση σου
Ολόκληροι θα βγούμε από την έκρηξη
Πάντα είχα την θέληση
Μα η πτήση μου όμως είχε καθυστέρηση
Για αυτά και άλλα πολλά που με αγαπούσαν, γεμάτα τόση αγάπη για μένα που να αγαπήσουν τον εαυτό τους ξεχνούσαν
Γι 'αυτό και νοιάζομαι για εσένα
Είσαι πια ένα κόκκινο φύλλο στο ποταμό απ 'του παππού μου την συνέχεια
Δεν θέλω άλλη ανέχεια, να ψάχνουμε άλλα αίτια
Το λάθος μου μικρό μπροστά σε όλη την αξιοπρέπεια που ζω και αναπαράγω
Έτσι θέλω στο κεφάλι σου μέσα μόνο να υπάρχω
Αλλιώς διώξε με μαζί με ότι με 'κανε να σε χάνω
Ξέρεις ότι υπερτερώ στις μάχες και για άλλους ότι τις χάνω
Είναι που νοιάζομαι για εσένα, που νοιάζομαι για αυτά που δεν θα ακούμε στην σιωπή πια από κανένα
Μα εγώ θα λέω το όνομα σου
Όχι για να γυρίσεις, για να μην ξεχνάς πως πάντα είμαι κοντά σου
Το ξέρω θα 'ρθει αυτή η μέρα, που θα 'νε στο τραπέζι δύο καρέκλες και η σιωπή πιο πέρα
Και εσύ θα λες για το όνομα σου, μα τ 'αφήνω να γραφτεί απ 'το χέρι σου αφού είναι η κατάληξη δικιά σου
Έκανα γεμάτα τα μισά χωρίς πολλά, όσο έψαχνα της ευτυχίας την νότα
Μα οι παράφωνες νότες σου ήταν στα αυτιά δεν θα ξανάπαιζα ποτέ όπως πρώτα
Ίσως να φταίνε οι χορδές που ακροβατώ, ίσως να φταίει που ξεκουρδίστηκα στα χρόνια
Και είμαι τώρα πια ένας μετρονόμος θέση να κρατώ για να μην βγαίνουν έξω απ 'τα μέτρα τους όλα
Έκανα γεμάτα τα μισά χωρίς πολλά, όσο έψαχνα της ευτυχίας την νότα
Μα οι παράφωνες νότες σου ήταν στα αυτιά δεν θα ξανάπαιζα ποτέ όπως πρώτα
Ίσως να φταίνε οι χορδές που ακροβατώ, ίσως να φταίει που ξεκουρδίστηκα στα χρόνια
Και είμαι τώρα πια ένας μετρονόμος θέση να κρατώ για να μην βγαίνουν έξω απ 'τα μέτρα τους όλα
Και είμαι τώρα πια ένας μετρονόμος θέση να κρατώ για να μην βγαίνουν έξω απ 'τα μέτρα τους όλα
Έκανα γεμάτα τα μισά χωρίς πολλά, όσο έψαχνα της ευτυχίας την νότα
Μα οι παράφωνες νότες σου ήταν στα αυτιά δεν θα ξανάπαιζα ποτέ όπως πρώτα
Ίσως να φταίνε οι χορδές που ακροβατώ, ίσως να φταίει που ξεκουρδίστηκα στα χρόνια
Και είμαι τώρα πια ένας μετρονόμος θέση να κρατώ για να μην βγαίνουν έξω απ 'τα μέτρα τους όλα
Έκανα γεμάτα τα μισά χωρίς πολλά, όσο έψαχνα της ευτυχίας την νότα
Μα οι παράφωνες νότες σου ήταν στα αυτιά δεν θα ξανάπαιζα ποτέ όπως πρώτα
Ίσως να φταίνε οι χορδές που ακροβατώ, ίσως να φταίει που ξεκουρδίστηκα στα χρόνια
Και είμαι τώρα πια ένας μετρονόμος θέση να κρατώ για να μην βγαίνουν έξω απ 'τα μέτρα τους όλα