Όλο ξεχνάω μα και θυμάμαι
Μη με ρωτάς πότε γελάμε
Γιατί το μέλλον να φοβάμαι;
Σ' ένα παρόν που όλοι γλεντάνε
Κι εγώ παθιάζω όποιον να 'ναι
Στη τρύπα μου άλλοι δε χωράνε
Χαιρετώ ό,τι συναντάμε
Για να τ' αφήσω εκεί που θα 'πρεπε να 'ναι, μπορώ
Ό,τι δε μπορώ, βάλε δυο πρόκες και σ' ένα σκαμπό
Βεβαρυμμένο παρελθόν να κατεδαφιστώ
Μ' αυτή η φωνή δε ξεκολλά που λέει όλα για καλό
Ζωής ανάσα ό,τι με πνίγει, θύμα σ' όλο αυτό
Βάλε όσες πρόκες θες στο στρώμα πάω να κοιμηθώ
Βεβαρυμμένο παρελθόν να 'χω λόγους να πιω
Αυτή η φωνή όταν δεν υπάρχει, τότε ακούς αυτό
Ζωής ανάσα ό,τι πνίγει, θύμα επειδή μπορώ
Με θήτα κεφαλαίο
Μα η αγάπη είναι παράγοντας που τρώει ό,τι κι αν λέω
Κλεισμένος μες το μαγαζί μ' ένα όραμα τροχαίο
Μα δε παραπονιέμαι αφού δε μ' έχουν δει να κλαίω
Δυο χρήματα σ' απολαβή, μα όχι κάτι ακραίο
Για να τα ξεχρεώσω και να πω στο διάολο φεύγω
Τι θέλει, τι ζητά ο διπλανός μου πια δεν ξέρω
Και νιώθω πως πραγματικά να μάθω πια δεν θέλω
♪
Αν είμαι αυτός που όλοι ρωτάτε
Τότε γιατί όλοι απαντάτε;
Κι αν είμαι αυτός που όλο φοβάται
Γιατί στο τέρας του βρυχάται;
Την αδιαφορία μου δε σπάτε
Και την ευχή μου κουβαλάτε
Όσο η κατάρα μου κοιμάται
Στις μύτες να γυρνάτε, μπορώ
Ό,τι δεν μπορώ βάλε δυο πρόκες και σ' ένα σκαμπό
Βεβαρυμμένο παρελθόν να κατεδαφιστώ
Μ' αυτή η φωνή δε ξεκολλά, που λέει όλα για καλό
Ζωής ανάσα ό,τι με πνίγει, θύμα σ' όλο αυτό
Βάλε όσες πρόκες θες στο στρώμα πάω να κοιμηθώ
Βεβαρυμμένο παρελθόν να 'χω λόγους να πιω
Αυτή η φωνή όταν δεν υπάρχει τότε ακούς αυτό
Ζωής ανάσα ό,τι πνίγει θύμα επειδή μπορώ
Με θήτα κεφαλαίο
Μα η αγάπη είναι παράγοντας που τρώει ό,τι κι αν λέω
Κλεισμένος μες το μαγαζί μ' ένα όραμα τροχαίο
Μα δε παραπονιέμαι αφού δε μ' έχουν δει να κλαίω
Δυο χρήματα σ' απολαβή, μα όχι κάτι ακραίο
Για να τα ξεχρεώσω και να πω στο διάολο φεύγω
Τι θέλει, τι ζητά ο διπλανός μου πια δε ξέρω
Και νιώθω πως πραγματικά να μάθω πια δεν θέλω
Με θήτα κεφαλαίο
Μα η αγάπη είναι παράγοντας που τρώει ό,τι κι αν λέω
Κλεισμένος μες το μαγαζί μ' ένα όραμα τροχαίο
Μα δε παραπονιέμαι αφού δε μ' έχουν δει να κλαίω
Δυο χρήματα σ' απολαβή, μα όχι κάτι ακραίο
Για να τα ξεχρεώσω και να πω στο διάολο φεύγω
Τι θέλει, τι ζητά ο διπλανός μου πια δεν ξέρω
Και νιώθω πως πραγματικά να μάθω πια δεν θέλω
♪
Με θήτα κεφαλαίο
Μα η αγάπη είναι παράγοντας που τρώει ό,τι κι αν λέω
Κλεισμένος μες το μαγαζί μ' ένα όραμα τροχαίο
Μα δε παραπονιέμαι αφού δε μ' έχουν δει να κλαίω
Δυο χρήματα σ' απολαβή, μα όχι κάτι ακραίο
Για να τα ξεχρεώσω και να πω στο διάολο φεύγω
Τι θέλει, τι ζητά ο διπλανός μου πια δεν ξέρω
Και νιώθω πως πραγματικά να μάθω πια δεν θέλω