Ει ξύπνα!
Μας έχουν βρει στο κρεβάτι οι εποχές
Τι είναι η αλήθεια
Μπροστά στα λόγια που ακούς ότι θες
Παραμύθια, δεν έχει μάγισσες και γίγαντα πελώριο
Κανείς δε δραπετεύει μέσα απ' το όνειρο, όταν είσαι εδώ
Ει ξύπνα!
Μας έχουν βρει στο κρεβάτι οι ενοχές
Μα στην αλήθεια, χάνουν τα λόγια τους και οι πρωταγωνιστές
Μα η συνήθεια, είναι πιο δυνατή απ' το πριν και απ' το επόμενο
Δε λιγοστεύει η στιγμή αν δεν έχει όριο κι ας μην είσαι εδώ
Η επιμονή μου δεν μ' εμπνέει
Γίνομαι λέξη που κανείς δεν λέει
Μπροστινοί και τελευταίοι πυρομανείς συναισθημάτων
Μα εμείς σώοι και αβλαβείς στην βλάβη άλλων
Και το ποτήρι λιγοστεύει όσο η στάθμη απ' το οξύ ανεβαίνει
Το συνάχι κι ας κουκουλώνομαι δε φεύγει
Είναι ολοζώντανη μετάδοση απ'το σπίτι των θυμάτων
Κάηκαν στον πυρετό των συνεχόμενων Σαββάτων
Προόριζα, κάδρο το πρώτο χαρτονόμισμα
Που θα 'φέρνε η δουλειά μου μα στα τσιγάρα μου το 'δωσα
Εποχές πίσω απ'το τζάμι
Σεβασμός στο συνεργείο που το αμάξι μπροστά έχει βάλει
Κρέμεται απ' τα χείλη μας άλλη μια προφητεία που ωριμάζει
Πέφτει και την τρώει όποια φυσική αιτία
Κι αν αναίτια γίνανε όλα πέταξε αυτό που είσαι τώρα και προχώρα
Η σκέψη από την πράξη πιο χρονοβόρα
Και όλα για να γίνονται, μου είπαν όλα γίνονται
Μα όλα φτάνουν μέχρι εκεί που η ματιά μπορεί να δει!
Φύγε από το κάδρο, μη ζωγραφιστείς μαζί του
Να'σαι αυτός που το κοιτά και όχι αυτός που θα κρεμαστεί
Σκληρή η πραγματικότητα στη μαλακή σου πτώση
Δυσαρεστημένη ψυχή σ 'ευχαριστημένη όψη
Εν όψει πειρασμού κάποιος το μήλο θα το κόψει, μα ποιος φταίει
Αυτό που φύτρωσε ή αυτός που θα δαγκώσει
Ει ξύπνα
Μας έχουν βρει στο κρεβάτι οι αφορμές
Να σηκωθούμε και να διαβάσουμε τα χείλη απ' τις σκιές
Κι όσο πάρει
Δεν αποσπάται η προσοχή μας απ' τον θόρυβο
Για ότι είναι μισό θα γίνουμε το υπόλοιπο
Είμαστε εδώ
Τώρα σώπασε γι'αυτά που θέλεις άφοβα
Δε γεμίζει μ' έργα της ματιάς σου το ρημάδι
Σαράκι τρώει το ξύλινο συναίσθημα
Και θα 'μαι εκεί να δω πως επιπλέεις
Όταν με οργή χασκογελάς
Όρισες μετά από μία ανάγνωση
Όσο οι σφήκες σε ταϊζανε από το ξύγκι μέλι
Ίχνη όμως αφήνουν όσοι καίνε στο πέρασμα τους
Άνθρακα ανενεργό και η πίσσα τρώει τα σωθικά τους
Γνωρίζω σαν έρημος τον ίσκιο
Σαν παιδί το γκρίζο
Σαν έκπληξη τη στιγμή
Στερνή γνώση και αγνάντι απ'της ζάχαρης το άδειο ράφι
Παρέα με ότι εκεί έψαχνε το τέλειο για να βρει
Φωτεινές επιγραφές να δω
Ανεξάρτητες φωνές να εξαρτηθώ
Φάτνη κάτω απ' το καμένο Υμηττό
Κρυφτό σε πεδιάδα σε αντίθετη τροχιά να σταματήσει η ζαλάδα
Ει ξύπνα!
Μας έχουν βρει στο κρεβάτι οι εποχές
Μα στην αλήθεια δεν έχει μάγισσες και γίγαντα πελώριο
Κανείς δε δραπετεύει μέσα απ'το όνειρο
Είμαστε εδώ