Ναι
Μπροστά στα μάτια μας είν 'όλα
Αν είσαι αδικημένος, οι ευκαιρίες πληθώρα
Δε ξέρω τι είναι αυτό που ζεις, μα το τί είναι να ζεις
Ξέρω πως το σήμερα θα φέρει τ 'αύριο, τ 'αύριο ό,τι ποθείς
Ένα συμπέρασμα
Αν τ 'αφήσεις, πιο στενό το πέρασμα
Κρότος λάμψης μέσα σε βάρκα που πλέει σε ωκεανούς
Περιμένοντας κάποιου πλοίο, ένα τυχαίο πέρασμα
Δεν είναι έτσι, δε περιμένεις αν θα βρέξει
Προστατεύεις ότι αξίζει απ 'το εγώ σου μη στο κλέψει
Υπάρχει άνοδος, που σε ωθεί στο να γίνεσαι παράλογος
Μετά αν παράλογος βρεθείς
Στα χέρια της σε παίρνει
Κάθοδος, προορισμός θάνατος μα ο δρόμος δημιουργία
Ό,τι αφήσεις πίσω σου σε κρατάει ζωντανό
Στου σύμπαντος την αρμονία
Ψυχές χορεύουν πάνω απ 'τα μνημεία
Πολύτιμος ο χρόνος να σπαταλάς για αιτία
Μάταιο, σήμερα γιορτάζω άλλη μια μου επιτυχία
Κι αφού το γιόρτασα είμαι πίσω
Πίσω απ 'τον καθρέφτη να δείξω αν ραγίζω
Δικό σου τ 'όνομα, εγώ απλά το ξεστομίζω
Όταν ξεπερνιούνται τα όρια
Μην είμαι μόνος όταν ξανά απ 'το τέλος αρχίζω
Δεν σε υπολογίζω, ξε-γεμίζω γκρίζο
Βήματα πίσω, μέσα κενό κι αμφιβολίες γεμίζω
Χτίζω τοίχους και γκρεμίζω
Υπολογίζω πιθανότητες, μη πέσω έξω
Για όλα αυτά, πρόχειρα νομίζω
Θέλω
Το χρώμα των ματιών σου στο πινέλο
Κι ένα καμβά, μέγεθος κόσμου να ζωγραφίζω
Ασχέτως αν δεν ξέρω
Στη προσπάθεια μου μένω, ό,τι μετρα
Προσκαλώ όποιον με τη καρδιά του θέλει
Ας ποζάρει σταθερά
Θάλασσα, πουλιά με φόντο ορίζοντα
Κι ένα βουνό για 'μας, έχοντας στόχο κορυφή
Τι να μας πουν τα δύσκολα
Το ηφαίστειο στον πίνακα μου έχει ήδη εκραγεί
Και ποιος o υπεύθυνος εντέλει για όλα αυτά
Ποιο ξεκαθάρισμα, ποια άκρη να βρεθεί
Ερωτηματικά
Τι κι αν κατάλαβα αρνήθηκα να πάρω σειρά
Δεν αποδέχτηκα πως αυτά που αγαπώ παίρνεις μακριά, περπάτα
Δεν ξέρω πoια θεωρείς εσύ σημαντικά
Μάλλον το τίποτα ούτε εσένα δεν βολεύει γι' αυτό ό,τι θέλεις παίρνεις
Τι να συγχωρεθεί από μια ψυχή που έχει καρδιά
Σταμάτα για όλα αυτά που αξίζουν να παραμονεύεις
Και ποιος o υπεύθυνος εντέλει για όλα αυτά
Ποιο ξεκαθάρισμα, ποια άκρη να βρεθεί
Ερωτηματικά
Τι κι αν κατάλαβα αρνήθηκα να πάρω σειρά
Δεν αποδέχτηκα πως αυτά που αγαπώ παίρνεις μακριά, περπάτα
Δεν ξέρω πoια θεωρείς εσύ σημαντικά
Μάλλον το τίποτα ούτε εσένα δεν βολεύει γι' αυτό ό,τι θέλεις παίρνεις
Τι να συγχωρεθεί από μια ψυχή που έχει καρδιά
Σταμάτα για όλα αυτά που αξίζουν να παραμονεύεις