برو که شور عشقی به جونم نمونده نشونه ای ز نام و نشونم نمونده برو که شور عشقی به جونم نمونده نشونه ای ز نام و نشونم نمونده چرا گل دلم رو، ز شاخه ی جوونی تو چیدی ای نخونده، یه درس مهربونی خدایا گواهی که چید و پرپرم کرد به خاک تباهی کشید و پرپرم کرد تموم هستی ام بود ، تو دست تو چه آسون برو گذشتم از تو، دیگه شدم پشیمون چو آسمون پاییز، که ابریه همیشه دلم ز تیرگیها، دیگه جدا نمیشه خدایا گواهی که چید و پرپرم کرد به خاک تباهی کشید و پرپرم کرد تو هم اینو میدونی ، گذشته ها گذشته تو قصه های هستی اینم یه سرگذشته تو که نخونده بودی ، یه درس مهربونی گل دلم رو چیدی ، ز شاخه ی جوونی خدایا گواهی که چید و پرپرم کرد به خاک تباهی کشید و پرپرم کرد خدایا گواهی که چید و پرپرم کرد به خاک تباهی کشید و پرپرم کرد...