ไยพระพรหม นำฉันให้มาได้เจอ
พานพบเธอ แต่ให้เธอมีเขาผูกพัน
สุดเฉลย เอ่ยความช้ำกรรมเรานั่น
เพียงแรกรักจิตถูกบั่น สุขที่ฝันพลันมลาย
มองเห็นกัน ค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง
ยินสำเนียงยลเธอเคียงกันแล้วอยากตาย
เหมือนคนบาป ต้องคำสาปให้ช้ำใจกาย
สุดเปล่าเปลี่ยวระทมเดียวดาย
ด้วยพลาดหมายชายที่ใฝ่ปอง
ช้ำอะไรเช่นนี้ รักคนมีเจ้าของ
ยามเธอแนบประคอง
ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง
ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ
ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ
ปองรักเธอใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ
รักต้องห้ามเหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป
เหมือนตกอยู่ในอเวจี
♪
ช้ำอะไรเช่นนี้ รักคนมีเจ้าของ
ยามเธอแนบประคอง
ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง
ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ
ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ
ปองรักเธอใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ
รักต้องห้ามเหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป
เหมือนตกอยู่ในอเวจี
Поcмотреть все песни артиста
Other albums by the artist