Hratt er riðið heim um hjarn Torfbærinn í tunglsljósinu klúkir Draugalegur, dökkklæddur Myrkárdjákni á hesti sínum húkir Tunglið hægt um himin líður Dauður maður hesti ríður Garún Garún Höggin falla á dyrnar senn Kominn er ég til þín enn, ó Garún Öll mín ást í lífinu sem ég elskaði og tilbað alltaf var hún Komdu með mér út að ríða Lengi hef ég þurft að bíða Garún Garún Tvímennt er úr hlaðinu Út að hálfu vaðinu, smeyk er hún Djákninn ríður ástarsjúkur Holar tóftir, berar kjúkur, Garún Tunglið hægt um himinn líður Dauður maður hesti ríður Garún Garún