Daleko stąd i blisko tak Wiśniowy sad labirynt kwietnych drzew Kolibrów raj Nie będziemy już żałować wiśni By chwili móc szansę dać Był sobie raz różany raj Lecz świat od dawna z róż nie wróży nam Przed siebie gna To nie czas żałować róży To jak chcieć przytulić chmury Róży nie żałuje przecież nikt, gdy płonie las Nikt z wyjątkiem nas Nikt nie bierze już istnienia róż na pierwszy plan ♪ Kwitnący sad tak krótko trwa Kolibra pieśń dolewa życia I wybrzmiewa w nas To nie czas żałować wiśni Dawno by i tak przekwitły Jest tysiące spraw pilniejszych wśród kwitnących drzew Nikt z wyjątkiem nas Gdy księżyca nów Nie bierze już poważnie róż gdy płonie las Z wyjątkiem nas