Sakin göllerin kuğusuyduk
Salınarak suyun yanağında
Ve okşayarak nilüfer saçlarını gecenin
Sonumuzun adım adım yaklaştığını görürdük
Yarılan ekmeğin buğusuyduk
Paylaşılan zeytin tanesinin
Yüzümüze saldıran yağmur havanesinin
Biz hep üşüyen burnumuzu
Avcumuzda hohlayarak yürürdük
Hiçbir hesabımız yoktu kimseyle
Hiçbir aykırı yanımız, hiçbir yalanımız
Gözüm yaşarıyor, yüreğim yanıyor
Olmasaydı sonumuz böyle
Biri saksımızı çiğneyip gitti
Biri duvarları yıktı, camları kırdı
Fırtına gelip aramıza serildi
Biri milyon kere çoğaltıp hüzünlerimizi
Her şeyi kötüledi, bizi yaraladı
Biri şarabımızı döktü, soğanımızı çaldı
Biri hiç yoktan vurdu kafeste kuşumuzu
Ciğerim yanıyor, yüreğim kanıyor
Solmasaydı gülümüz böyle
Yüreğim kanıyor, ah gülüm
Ciğerim yanıyor, ah gülüm
Diyordun ki hani, ayıramaz ölüm
Yüreğim kanıyor, ah gülüm
İçerim acıyor, ah gülüm
Olmasaydı bizim sonumuz böyle
Dağlarda çoban ateşiydik
Sarmalayarak acı bir sevda masalını
Ve hıçkırarak hırçın rüzgârların kavalını
Namlunun bağrımıza sinsice sokulduğunu bilirdik
Ceylanın pınara inişiydik
Vedalaşan birkaç damla gözyaşının
Tenine kan bulaşan o masum çakıl taşının
Oysa, biz dualarımızda hep
Birbirimizden daha önce ölmeyi dilerdik
Bazı sorumluluklarımız vardı hayata ilişkin
Bazı basti sorularımız
Anlaşılır bazı sorunlarımız
Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor
İncinmeseydi gençliğimiz böyle
Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe
Hep aynı kaderde buluşurduk
Sevmeye tutuklu gibi
Birer tomurcuktuk hayatın kollarında
Birer çiy damlasıydık
Bahar sabahında, gül yaprağında
Dedim ya, hiç yoktan susturuldu şarkımız
Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor
Bitmeseydi öykümüz böyle