เศษฝุ่นที่ลอยมากระทบตา
สะกิดหัวใจที่มันต้องการระบายออกมา
ฉันจะฆ่าแกให้ตาย
ภาวนาให้สิ่งเหล่านี้มันไม่จริง
ถูกจิกหัวใช้รังแกถูกทำร้าย สุดท้ายก็โดนทอดทิ้ง
หากฉันได้พรสักอย่างให้เป็นเรื่องจริง อยากขอให้หลุดพ้นไป
แต่เรื่องจริงตอนนี้ ต้องคิดไปเอง ต้องฝันไปเองเท่าไหร่
ถ้าหากว่ามันต้องช้ำ ถูกเหยียบซ้ำจนตาย ก็ยินดีจะรับมันไว้
ให้ฉันตายไปมันอาจจะดีกว่า
และแล้ววันงานเต้นรำที่ฉันนั้นเฝ้าคอยมันก็มาถึง
ชุดที่ฉันตัดไว้ ชุดที่ฉันเย็บไว้ ด้วยสองมือเปื้อนฝุ่นคู่นี้
แต่โชคชะตาบัดซบ ตลบหลังเล่นกล ไอ่คนใจร้ายเข้ามาพบ
ฉีกกระชากทำลาย ความฝันของเรา ให้บรรลัยสลายจนหมด
คืนวันเวลาอันว่างเปล่านั้น ฉันสวดอ้อนวอนต่อโชคชะตา
แต่สิ่งที่ฟ้าได้ส่งมา มันกรีดหัวใจบอกช้ำเกินทน
แล้วก็มีแสงได้ส่องมา สิ่งที่แตกสลายได้กลับคืนมาอีกครั้ง
ความรัก ความฝัน ความหวัง แล้วมันก็นำพาฉันไปพบจุดหมาย
หมดเวลาสนุกแล้วสิ. หมดเวลาสนุกแล้วสิ
ชีวิตที่อยากจะมีเริ่มนับถอยหลังพร้อมนาฬิกา
รองเท้าฉันหลุดออกมา เวทย์มนตร์เริ่มเสื่อมคาถา
อ้อนวอนและภาวนา
"ยินดีต้อนรับกลับมา"
เป็นเธอใช่ไหมในงานเต้นรำนั้น รองเท้าที่ทำหล่นไว้
หากฉันต้องทำสักอย่างที่ฉันตั้งใจ ให้ฉันสวมใส่ได้เอง
จะต้องตรึงเธอไว้ จับมัดเอาไว้ ตัดขาของเธอให้หมด
และให้มาเป็นของฉัน จะเจ็บช้ำยังไงก็ยินดีจะรับมันไว้
ร่างกายของฉันที่มันแตกสลาย สุดท้ายก็โดนทอดทิ้ง
หากฉันได้พรสักอย่างให้เป็นเรื่องจริง อยากขอให้กลับฟื้นมา
เพราะเรื่องจริงตอนนี้ ที่ซัดเข้ามา เจ็บช้ำจนเกินเยียวยา
ลมหายใจสุดท้าย จะฝากเอาไว้ แล้วฉันนั้นจะกลับมา