มาขับขาน ร้องเพลงแห่งรัตติกาล
เปล่งเสียงก้องกังวาน ให้ฟ้าและดินได้สดับฟัง
ขับขาน ร้องเพลงให้ก้องดัง
วอนให้สรวงสวรรค์ บันดาลดลให้เจ้าจง...
เติบใหญ่ดังต้นไม้
จงเป็นสุขสงบใส
จงห่างไกลความชั่วร้าย
จงโอบกอดความดีไว้
จงอบอุ่นในคืนหนาวเย็น
มองเห็นในวันมืดมน
เจอทางในความวกวน
พ้นจาภยันตราย
เจ้าจงสดใสเหมือนดังแสงทิวา
เจ้าจงงดงามกว่า บุปผาดอกไหน
เจ้าจงมั่นคงดั่ง ภูผาสูงใหญ่
ก้าวข้ามผ่าน ทุกขวากหนาม
จงเป็นเหมือนจันทรา
เยือกเย็นแม้จะมืดมิดเท่าไหร่ ไม่หวั่นไหว
เจ้าจงโผบินไป อย่างเสรีดังฝูงปักษา บนท้องนภา
เจ้าจงลอยล่องไปในความฝัน
แสนหวานทุกๆครา ที่หลับตาอยู่ในห้วงนิทรา
และสิ่งใดที่เจ้าปรารถนา
เพียงเอื้อมมือไขว่คว้าเอาไว้
เคลื่อนขับกายตามท่วงทำนอง
ร้องออกไปอย่างที่ใจปอง
ขอแผ่นฟ้าจงช่วงคุ้มครอง
ขอแผ่นดินจงช่วยรับรอง
ขอพวกเราจงลุกขึ้นมา
ร้องอย่างมีชีวิตชีวา
มาเถิดหนา ทั่วทั้งดินแดน
เรามา ขับขาน ร้องเพลงแห่งรัตติกาล
เปล่งเสียงก้องกังวาน ให้ฟ้าและดินได้สดับฟัง
ขับขาน ร้องเพลงให้ก้องดัง
ส่งให้ทุกความหวัง ได้กลายเป็นพรให้เจ้า
มา เด็กน้อย เจ้าจงอย่าได้หวาดกลัว
(เราจะ)ขับไล่ความมืดมัว
(เป็น)ดั่งแสงที่วับวามสว่างใส
เด็กน้อย เจ้ามีค่ายิ่งกว่าใคร
(เพราะเจ้า)เปรียบเสมือนดวงใจ ของเรา
ความเศร้าจงสลายเหือดหาย ไปกับตา
ปลดเปลื้องทุกความหมองหม่นหาย ไปกับตา
ทำลายทุกความ เจ็บช้ำ เหือดหาย ไปกับตา
คลายทุกความปวดร้าว ให้หาย ไปกับตา
ความเศร้าจงสลายเหือดหายไปกับตา
คลายทุกความปวดร้าวให้หายไปกับตา