Steeds vaker valt het mij op
Dat ik als kind best veel gevoel heb opgekropt
En dat dezelfde problemen die ik niet heb van een vreemde
Nog elke dag spelen, ze zijn beslist niet opgelost
Het kon bij ons ook nooit eens normaal gaan
Maar ach, wat is normaal?
Want hoe ouder ik word, hoe beter ik begrijp
Dat mijn ouders geen helden zijn, maar lijken op mij en
Ze doen net alsof, ze bedoelen het goed, maar
Waar de tijd niets aan verandert
Al word ik ooit volwassen
Is wat er zit in mijn bloed
Oh-oh-oh-oh-oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh
Hé pa, je zit vast in mijn bloed
En ik vind net als jij waarschijnlijk mezelf nooit goed genoeg
En dan mijn moeder, ze zegt eigenlijk nooit nee
Want zij houdt iedereen tevreden en wil met ieder circus mee
Het kon bij ons ook nooit eens normaal gaan
Maar ach, wat is normaal?
Want hoe ouder ik word, hoe beter ik begrijp
Dat mijn ouders geen helden zijn, maar lijken op mij en
Ze doen net alsof, ze bedoelen het goed, maar
Waar de tijd niets aan verandert
Al word ik ooit volwassen
Is wat er zit in mijn bloed
Oh-oh-oh-oh-oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh
(Omdat het zit in mijn bloed)
Omdat het zit in mijn bloed
Oh-oh-oh-oh-oh-oh, oh-oh-oh-oh-oh
En dan m'n kleine zusje
Ik erger me te vaak
Want ik weet dat mijn gebroken hart
Precies lijkt op dat van haar en
Als ze binnenkort gaat trouwen
Dan word ik misschien wel oom
Dan weet ik één ding meer dan zeker
Haar kleine wordt nooit echt gewoon, want
Hoe ouder ik word, hoe beter ik begrijp
Dat ik ben geworden wie ik hoor te zijn
Ik doe net alsof en ik bedoel het zo goed, maar
Waar de tijd niets aan verandert
Is wat er zit in m'n bloed