Πες μας Γιαννιώ, θα παντρευτείς ή θα μείνεις στο ραφι; Το μάθανε οι συγγενείς και η φυλλαδα γράφει. Γνωρίζει ο κόσμος όλος καλή μου, την όμορφη ψυχή σου, αλλάζουν κι οι ανθρώποι Γιαννούλα, που ξύνουν την πληγή σου Νύφη πολλοί σε ντύσανε και αντρας δεν εφάνη, Όλοι σε κοροιδέψανε, σου τάξανε στεφάνι Και παιζουν την τιμή σου καλή μου, στα ζάρια κάθε βράδυ Και με τη νυχτα πάλι Γιαννούλα, Να μένεις δίχως χάδι. Κι όλο ουρλιάζουν φωνές, κρύβουν τα δάκρυά σου. Μόνη γυρνάς στις γειτονιές, ντροπιάζουν τη χαρά σου. Ξαπόστασε για λίγο καλή μου, Φλεβάρης ξεκινάει κι η κοινωνία η σάπια Γιαννούλα στο κρίμα σου γλεντάει.