Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός Βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά Ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει ♪ Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος Η χαραυγή θα σε ξεκάνει Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά Κι έχει τον ήλιο τον αλάνη ♪ Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός Στις εκβολές του θα προσφέρει Όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν Κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει ♪ Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα Υπάρχει τόπος και για σένα Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα Χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα