Ανάβω φως μα το σκοτάδι πάλι αγγίζω Το μετράω Στις ψευδαισθήσεις κάπου εκεί θα κοιμηθώ Κι όσο γελώ τόσο, τόσο πονάω Μου 'παν πως πρέπει να 'μαι αλλιώς Πρέπει ν' αλλάξω Αυτή η πόλη μ' έκανε έτσι Όλο ζητάω κάτ' απ' τα δήθεν και τα ναι Φωτιά ν' ανάψω Φταίει που χρόνια προσπαθώ απ' τον δράκο να σωθώ Κι από τον τοίχο μόνο βλέπω την σκιά του Τόσο καιρό δεν είχα δει Σε μένα είχε κρυφτεί Κι απ' τη φωνή μου ξεδιψούσε η χροιά του Κουφοβροντώ σε μια ζωή τόσο μικρή Φαίνεται αστείο Κι αναρωτιέμαι αν μπορώ να κάνω πάλι αληθινό Του πιο καλού μου εαυτού το εκμαγείο Όψη βουβή δεν έχω κάπου για να πάω Κι όμως τρέχω Με κυνηγούν δαρτές σιωπές Βάζουν στο θάρρος μου φωτιά Και έτσι με κάνουνε στον φόβο να επιστρέφω Φταίει που χρόνια προσπαθώ απ' τον δράκο να σωθώ Κι από τον τοίχο μόνο βλέπω την σκιά του Τόσο καιρό δεν είχα δει Σε μένα είχε κρυφτεί Κι απ' τη φωνή μου ξεδιψούσε η χροιά του Από τους δράκους πιο μικρός Μα αληθινά τρομακτικός Μπορούσε πάντα να μουδιάζει τη ζωή μου Μα η λογική μου η τρελή θα τον μαγέψει μια στιγμή Και το κεφάλι του θα πάρει το σπαθί μου