Σ' ένα όνειρο είδα μια ελπίδα να τρυπώνει στο δωμάτιο
Σαν ηλιαχτίδα έμαθα στην καταιγίδα
Και φοβάμαι όταν χαμογελώ
Πως η ζωή μού έχει στήσει παγίδα
Σ' ένα όνειρο είδα όλα όσα έχασα
Όσα με άφησαν εκείνη τη νύχτα
Τα όνειρα δε γίνανε για 'μας
Καληνύχτα και στόλισα μια ονειροπαγίδα
Μοιάζει με όνειρο πλέον το κοινό μας παρελθόν
Σαν να μην πέρασε μια μέρα, εγώ εδώ, εσύ απών
Μοιάζει με όνειρο κακό που δια βίας περνά τον ιστό
Και μου χαρίζει ιδρώτα, φόβο, ταχυπαλμίες και πανικό
Αλλά δε θέλω να ξυπνήσω, είχα καιρό να σε δω
Μόνο να μάθω αν είσαι καλά, δε θέλω πια να σε δω
Μεγαλώσαμε κι άλλαξες, κι έχω μάθει ξεχνάς
Αλλού χαρίζεις χαμόγελα, αλλού λες Σ' αγαπώ
Κάνε με μια σφιχτή αγκαλιά πριν τα άκρα μου ξεμουδιάσουν
Λίγο πριν ξυπνήσω, λίγο-λίγο πριν μας πιάσουνε
Μια σφιχτή αγκαλιά γιατί ο Νοέμβρης πονά
Έτσι κι αλλιώς, με το ζόρι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε
Χαράματα γυρνώ μ' ένα μπουκάλι στο δεξί
Τ' άκρα μου είναι παγωμένα κι είσαι στο μυαλό μου εσύ
Σαν ναυαγός επάνω σε νησί δε βλέπω επιστροφή
Άσε να φύγει ό,τι βαραίνει, κι ό,τι θέλει άσε να 'ρθει
Είμαι μικρός, γι' αυτό δεν ξέρω πού πάω
Συγχώρεσέ με, εγώ έμαθα αλλιώς ν' αγαπάω
Απόψε καίμε όσα με κάνανε να μη μιλάω
Τις λέξεις μου να μετράω, στο άγνωστο να προχωράω
Ναι, ναι, και είναι πολλά όσα ονειρεύομαι
Μα απόψε μάλλον βλέπω εφιάλτη
Υπνοβατώ στη σκάλα 4 και κάτι
Εμένα η μοίρα μου, φαίνεται, μ' έχει άχτι
Σ' ένα όνειρο είδα μια ελπίδα να τρυπώνει στο δωμάτιο
Σαν ηλιαχτίδα έμαθα στην καταιγίδα
Και φοβάμαι όταν χαμογελώ
Πως η ζωή μού έχει στήσει παγίδα
Σ' ένα όνειρο είδα όλα όσα έχασα
Όσα με άφησαν εκείνη τη νύχτα
Τα όνειρα δε γίνανε για 'μας
Καληνύχτα και στόλισα μια ονειροπαγίδα
Ίσως και να 'χεις δίκιο
Ίσως δεν ήτανε γραφτό για 'μας
Ίσως ήλπιζα πως θα πίστευες σ' εμάς έστω για λίγο
Ίσως η νύχτα μου 'χει χαλάσει την κρίση
Ίσως δεν έχω αρκετές έξυπνες λέξεις να σε πείσω
Ίσως και να 'χεις δίκιο, είναι καλύτερα έτσι
Ταιριάζεις πιο πολύ μ' αυτόν και δε σ' το κρύβω
Ίσως αν σε κερδίσω να μην ξέρω τι να κάνω
Ίσως είμαι καλός μονάχα όταν χάνω ή πρέπει να φύγω
Ίσως και να 'χεις δίκιο, μα εγώ μίσησα τα ίσως
Και ξεχώρισα τα μάτια σου στο πλήθος
Γιατί ξέρω αυτό το βλέμμα
Τι ζητάει η καρδιά σου απο 'μένα έστω για λίγο
Γαμώ το σπίτι μου, δεν έχεις δίκιο
Πίσω στα ίδια για λίγο, πάω για πολλά με λίγα
Ήταν η αγάπη μας κι ίσως προσβλήθηκε απο μελίκγρα
Όσο κι αν φυσάω το γιαούρτι, δε θα φύγουν τα εγκαύματα
Μένουνε τραύματα, κυνηγάμε φαντάσματα
Ήμουν μικρός τότε, δεν είχα στάλα γνώση
Δεν ξέρω αν το 'χα νιώσει
Μήπως σημασία δεν είχα δώσει
Πίσω στο σπίτι πάμε προτού να νυχτώσει
Έξω χειμώνας κοντεύει να ξημερώσει
Κι είναι φορές που ξυπνώ απο ύπνο βαθύ
Και λέω όνειρο ήταν, κοιμήσου να έρθει πρωί
Κι είναι φορές που ξυπνάω και δε σε βλέπω πια εκεί
Γιατί έφυγες, αγάπη μου, κι εσύ
Σ' ένα όνειρο είδα μια ελπίδα να τρυπώνει στο δωμάτιο
Σαν ηλιαχτίδα έμαθα στην καταιγίδα
Και φοβάμαι όταν χαμογελώ
Πως η ζωή μού έχει στήσει παγίδα
Σ' ένα όνειρο είδα όλα όσα έχασα
Όσα με άφησαν εκείνη τη νύχτα
Τα όνειρα δε γίνανε για 'μας
Καληνύχτα και στόλισα μια ονειροπαγίδα