Τριγυρνάει στην πόλη τη νύχτα
Έχει μες στο βλέμμα της σπίθα
Δεν έχει περάσει και λίγα
Μα η αμαρτία έχει άλλη γλύκα
Κι όσο την κοιτάζω, δακρύζει
Η ζωή την περιορίζει
Φτηνό αλκοόλ και τύψεις μυρίζει
Απ' το τσιγάρο μου καπνίζει
Η μικρή με το Labret τριγυρνά
Κυνηγάει αυταπάτες στη γειτονιά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Όσους την αγαπάνε είναι μακριά
H μικρή με το Labret τριγυρνά
Κι οποίος μπλέξει μαζί της δεν την ξεχνά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Ακόμα ό,τι φοβάται την κυνηγά
Η μικρή με το Labret
Είχε ένα βλέμμα αθώας αμαρτίας
Έχει στην κωλότσεπη δυο τύψεις
Όσα δε σου είπε όταν πήγες να τη βρεις να της μιλήσεις
Κι ένα τσαλακωμένο εισιτήριο μιας συναυλίας
Κι έτσι γυρνάει μπερδεμένη, μουδιασμένη
Σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες, καταστάσεις περίεργες
Αργά στο κέντρο ανοίγει άλλο ένα πακέτο
Σου μιλάει και το βλέμμα της ουρλιάζει πως πονάει
Ah-ah
Μα δεν αλλάζει λέει
Αυτός ο κόσμος δεν είναι για όποιον διστάζει λέει
Ό,τι κι αν κάνει, ξέρει πως πάντα με νάζι φταίει
Κι είναι πιο όμορφη, ευάλωτη κι όταν κλαίει λέει
Μεγάλα λόγια απ' τη μεγάλη καρδιά της
Μα δεν ξέρει να κρατήσει όποιον ήρθε κοντά της
Γιατί όταν άνθισε, αγκάθια ήταν η οικογένειά της
Και νιώθει πως κανείς δεν την αγάπησε
Η μικρή με το Labret τριγυρνά
Κυνηγάει αυταπάτες στη γειτονιά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Όσους την αγαπάνε είναι μακριά
H μικρή με το Labret τριγυρνά
Κι οποίος μπλέξει μαζί της δεν την ξεχνά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Ακόμα ό,τι φοβάται την κυνηγά
Η μικρή με το Labret
Τριγυρνάει στην πόλη τη νύχτα
Έχει μες στο βλέμμα της σπίθα
Δεν έχει περάσει και λίγα
Μα η αμαρτία έχει άλλη γλύκα
Ah
Την έχω ξαναδεί την καταιγίδα
Ελπίζω ν' άκουσε έστω τα μισά απ' όσα είπα
Ελπίζω ν' αποφύγει την παγίδα
Εγώ θα της δώσω όσα μπορώ
Αν και στ' αλήθεια μπορώ λίγα
Ίσως κάποιος να της είπε πως οι χαρακιές την κάνουν δυνατή
Ίσως είχε βαρεθεί τη ζωή, ίσως
Ίσως εκεί που ψάχνει αγάπη
Δε θα βρει τίποτα πέρα από πόνο
Και μόνο άλλο ένα λόγο
Να πνιγεί κι απόψε στο κρασί
Κι ίσως μετά από χρονιά πάλι να τη βρω εκεί
Κι οι ουλές της γειτονιάς και της νύχτας να μαρτυράν
Πως δε θα βρουν οίκτο απ' τη ζωή οι αυτοκαταστροφικοί
Κοιτά
Ακόμα όταν γελάει είναι σαν παιδί
Κι ας είναι σημαδεμένη πια απ' αυτήν τη ζωή
Αλλά σπασμένη αγάπη εγώ δεν έχω πια να δώσω
Δεν ξέρω τι σημαίνει πια εις το επανιδείν
Κι όσο την κοιτάζω, δακρύζει
Η ζωή την περιορίζει
Φτηνό αλκοόλ και τύψεις μυρίζει
Απ' το τσιγάρο μου καπνίζει
Η μικρή με το Labret τριγυρνά
Κυνηγάει αυταπάτες στη γειτονιά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Όσους την αγαπάνε είναι μακριά
H μικρή με το Labret τριγυρνά
Κι οποίος μπλέξει μαζί της δεν την ξεχνά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Ακόμα ό,τι φοβάται την κυνηγά
Η μικρή με το Labret