Κι όπως παίρνω στροφές μεθυσμένος στο χθες, μ' έχει αφήσει μισό
Το είδωλο μου στο τζάμι, όταν βγαίνω το βράδυ, το βλέπω θόλο
Εσύ φταις που πονώ, εσύ μ' έκανες έτσι, γι' αυτό σε μισώ
Δε θέλω να 'μαι άλλο εγώ
Δε θέλω να 'μαι άλλο εγώ
Οι φίλοι μου μού το 'παν να προσέχω
Κι εγώ δεν τους πήρα στα σοβαρά
Τρέχω, τρέχω όλη μέρα για δουλειά
Αν γεμίζω το κεφάλι μου, δε σκέφτομαι πολλά
Δεν ξέρω καν τι μου αρέσει πια, τι μ' ηρεμεί
Η μέρα μου γεμίζει με σκοτάδι
Μα αν είμαι ζωντανός Κυριακή
Δεν πειράζει που δεν πέτυχα και τίποτα πάλι
Ένα τραίνο στην Αθήνα πήρα πήγα και ήρθα
Πώς σκατά έκανε κρύο καλοκαίρι
Σ' ένα σπίτι στο Μαρούσι είδα φως και μπήκα
Πώς με κάνανε καλά κάνεις δεν ξέρει
Δεν έχω βενζίνη, δεν έχω λεφτά
Ο δρόμος στενεύει, τα φώτα σβηστά
Η γειτονιά θυμάται, μ' αγάπα, μ' αγάπα
Κι εκείνη τριγυρνάει με έναν άλλον συχνά
Αγάπη μου, σου το 'πα, δεν σου πάει
Να στολίζεις το χέρι σου με σημάδια
Από μικρός ήμουν μια έτσι - μια αλλιώς
Μ' αγαπούσανε πολλοί γιατί πίστευα στο Για πάντα
Κι όπως παίρνω στροφές μεθυσμένος στο χθες, μ' έχει αφήσει μισό
Το είδωλο μου στο τζάμι, όταν βγαίνω το βράδυ, το βλέπω θόλο
Εσύ φταις που πονώ, εσύ μ' έκανες έτσι, γι' αυτό σε μισώ
Δεν θέλω να 'μαι άλλο εγώ
Δεν θέλω να 'μαι άλλο εγώ
Κι όσο δε ζω μέσα στο μυαλό μου, όλα πάνε καλά
Μα όταν χτυπάν την πόρτα οι σκέψεις, ποιος δεν τους απαντά
Sorry που χάνομαι, μα είναι πολλά τελικά
Όσα με πνίγουν και με κάνουν να αντιδρώ νευρικά
Κι όσο δε ζω μέσα στο μυαλό μου, όλα πάνε καλά
Μα όταν χτυπάν την πόρτα οι σκέψεις, ποιος δεν τους απαντά
Sorry που χάνομαι, μα είναι πολλά τελικά
Όσα με πνίγουν και με κάνουν να αντιδρώ νευρικά
Δεν ήξερα πως θα 'ταν έτσι αυτό που κυνηγάμε
Έδωσα τροφή για σκέψη, αυτοί πέσαν να με φάνε
Γύρισα τη χώρα, μα δε βρήκα πού πάμε
Τον ύπνο του δικαίου οι ενοχές μου ξυπνάνε
(Προσευχήσου για 'μάς)
Πήγαινε πάρ' το όσο είσαι εδώ ακόμα, μάγκα
Όλη αυτή η καύλα δεν θα 'ναι εδώ σε δυο χρόνια, μάγκα
Αθήνα - Σαλονίκη για το νοίκι
Πριν το νιώσεις, θα 'χει φύγει
Μη μου πεις ότι δεν σ' το 'πα, μάγκα
Έχουμε αλλάξει τόσο, γύρω μου τα ίδια
Η τέχνη δεν είναι τέχνη αν γίνει συνήθεια
Αν στερέψω, σ' το 'χα πει, σ' εσένα θα γυρίσω
Δε με κατάλαβαν πότε όπως και να μιλήσω
Και το ξέρω πως αργεί το να με πείσω για να γίνει αν το θέλω
Μα έχω στερέψει από σθένος, κι ένα θαύμα περιμένω
Δε με νοιάζει αν είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι
Γιατί ήταν πάντα σπασμένο, yeah
Είμαι μικρός για να ξέρω ακόμα ποιος είμαι ακριβώς
Μα είμαι μεγάλος για να 'μαι ακόμα χαμένος εντελώς
Ο σκοπός απλός πεθαίνει και γερνάμε
Δεν υπάρχει άνεμος ευνοϊκός για όσους δεν ξέρουνε πού πάνε
Κι όπως παίρνω στροφές μεθυσμένος στο χθες, μ' έχει αφήσει μισό
Το είδωλο μου στο τζάμι, όταν βγαίνω το βράδυ, το βλέπω θόλο
Εσύ φταις που πονώ, εσύ μ' έκανες έτσι, γι' αυτό σε μισώ
Δεν θέλω να 'μαι άλλο εγώ
Δεν θέλω να 'μαι άλλο εγώ
Κι όσο δε ζω μέσα στο μυαλό μου, όλα πάνε καλά
Μα όταν χτυπάν την πόρτα οι σκέψεις, ποιος δεν τους απαντά
Sorry που χάνομαι, μα είναι πολλά τελικά
Όσα με πνίγουν και με κάνουν να αντιδρώ νευρικά
Κι όσο δε ζω μέσα στο μυαλό μου, όλα πάνε καλά
Μα όταν χτυπάν την πόρτα οι σκέψεις, ποιος δεν τους απαντά
Sorry που χάνομαι, μα είναι πολλά τελικά
Όσα με πνίγουν και με κάνουν να αντιδρώ νευρικά