Πόσο το θες
Πόσο πονάς
Πόσο θα τρέξεις να πάρεις
Τι τιμή έχει η τιμή σου δύσκολα
Πόσους θα δώσεις για να μην πεθάνεις
Όσα κι αν είχαμε παίξαμε
Για όσα κι αν είχαμε τρέξαμε
Δώσαμε τόσα κι αντέξαμε
Να θυμάσαι πως το επιλέξαμε
Όλα τ' αδέρφια μου χωμένοι στην πιάτσα
Της γειτονιάς τον πόνο εγώ κουβαλώ
Το ζουν με μπύρες και καρέλια στην ταράτσα
Πόσο το θες
Πόσο πονάς
Πόσο θα τρέξεις να πάρεις
Τι τιμή έχει η τιμή σου δύσκολα
Πόσους θα δώσεις για να μην πεθάνεις
Όσα κι αν είχαμε παίξαμε
Για όσα κι αν είχαμε τρέξαμε
Δώσαμε τόσα κι αντέξαμε
Να θυμάσαι πως το επιλέξαμε
Στη γειτονιά τα ξέρουν όλα!
Κομπίνες, θεωρίες συνωμοσίας για τη χώρα
Γρήγορη ζωή πριν να τους φάει η κατηφόρα
Ακόμα στις καβάτζες τριγυρνάνε
Μιλάνε από ένα σάπιο Motorola
Όσοι χώθηκαν βαθιά πήγαν βόλτα με μπατσικό ή με νεκροφόρα
Σαν να 'χουμε κηδεία, μου 'πανε τα μαύρα φόρα
Κι όσοι κόψαν ίσως δούνε μια άσπρη μέρα
Αν στα σκουπίδια πετάξουν το Motorola
Τα αλάνια μου δεν είναι στο insta μου
Φυλάνε τα πόστα στον δρόμο (καλά)
Δεν τους νοιάζει πολύ να κουνήσει το beat
Λέν' απλά μίλησέ μας για πόνο
Σταθεροί χαρακτήρες, αγάλματα
Δεν τα παίρνανε τόσο τα γράμματα
Μάθαν άγαρμπα για τέχνη κι έρωτα
Τα σεντόνια τους δεν είναι αλέρωτα
Σαν φάλαγγα στέκονται όλοι εδώ
Πίσω από τον ξανθό
Κι έχουνε κώδικα ακόμα
Μου λεν' τα παλιά μην ξεχνώ
Εγώ δεν θέλω λούσα και κότερα
Θέλω να 'ναι καλά, μη χειρότερα
Ανοιχτά μάτια και κλειστά στόματα
Λίγο ρεύμα στο στούντιο κι ατμόσφαιρα
Είπα τέρμα, τα πάντα μαχαίρι
Κι ειλικρινά προσπαθώ
Δεν θέλω πια άλλη γραμμή
Μη μου στρώσεις ξανά για να πιω
Κι είπα τέρμα, τα πάντα μαχαίρι
Κι ειλικρινά προσπαθώ
Δε θα το σπρώξω
Δε θα το πιω, γιατί εδώ
Στη γειτονιά τα ξέρουν όλα!
Κομπίνες, θεωρίες συνωμοσίας για τη χώρα
Γρήγορη ζωή πριν να τους φάει η κατηφόρα
Ακόμα στις καβάτζες τριγυρνάνε
Μιλάνε από ένα σάπιο Motorola
Όσοι χώθηκαν βαθιά πήγαν βόλτα με μπατσικό ή με νεκροφόρα
Σαν να 'χουμε κηδεία, μου 'πανε τα μαύρα φόρα
Κι όσοι κόψαν ίσως δούνε μια άσπρη μέρα
Αν στα σκουπίδια πετάξουν το Motorola
Ey
Τ' αδέρφια μου ζουν με την τρέλα τους
Ψάχνουνε ποια να 'ν' η μέρα τους
Αδικημένοι απ' τη γέννα τους
Ξέρεις πως έχουν το θέμα τους
Κι όσα δε λέει η πένα τους, chico
Είναι όσα λέει το βλέμμα τους
Δε θα 'κοβα τον αέρα τους
Δε θα τσέκαρα την κοπέλα τους
Είδα ζούνε με μια προσπάθεια
Να μη μοιάσουν στον πατέρα τους
Ζουν λερώνοντας τετράδια
Για να μη λερώσουν τα χέρια τους
Ψάχνουνε την ευτυχία
Να κρατηθούν σε μια ευθεία
Δεν ξέρω πού θα τους έβρισκαν αν δεν τους τράβαγε η πυγμαχία
Ξέρω, η πουτάνα η στιγμή που θα κρίνει τα πάντα
Για πόσα είναι ικανοί
Μια που τα λέγαμε ανέμελοι
Μια που σε βρήκαμε κάτω με τη μηχανή
Ξέρω, μιλάνε πολύ
Μα δεν μας ξέρουνε λίγο
Τους έχω και με το ένα χέρι μου λύκο
Σαν τον Βαγγέλη Χατζή
Στη γειτονιά τα ξέρουν όλα!
Κομπίνες, θεωρίες συνωμοσίας για τη χώρα
Γρήγορη ζωή πριν να τους φάει η κατηφόρα
Ακόμα στις καβάτζες τριγυρνάνε
Μιλάνε από ένα σάπιο Motorola
Όσοι χώθηκαν βαθιά πήγαν βόλτα με μπατσικό ή με νεκροφόρα
Σαν να 'χουμε κηδεία, μου 'πανε τα μαύρα φόρα
Κι όσοι κόψαν ίσως δούνε μια άσπρη μέρα
Αν στα σκουπίδια πετάξουν το Motorola
Το φέραν απ' τη γειτονιά
Ο αδερφός μου όλο φλερτάρει με την κάσα
Κοντά του να 'ναι πάντα η Παναγιά
Προσεύχομαι να 'χουν το νου
Η νύχτα κόβει βαθιά
Να 'χουν τα μάτια ανοιχτά
Κι όσοι γυρνάγανε και κάνανε πολλά, δεν λεν' πολλά
Έχουν τα στόματα κλειστά
Αυτό είναι για όσους ξέκοψαν που πίναν, δίνανε κιλά
Στη γειτονιά τα ξέρουν όλα!