Έχω στον νου μου άλλη μια γαμημένη φοβία
Στον καθρέφτη όταν κοιτώ πως δε θα 'μαι πια εγώ
Ο κόσμος γύρω μου αλλάζει στο χθες κάτι να μοιάζει αναζητώ
Εκεί νοιώθω πως το πάτωμα είναι γερό
Δύσκολα
Ρωτάμε πώς τη βγάζω κι απαντώ
Έχω καιρό με κάποιον τοίχο να μην αναμετρηθώ
Και να χτυπήσω δυνατά πρώτος γιατί πονώ
Και πάντοτε βγαίνω χαμένος, στο τέλος αγκομαχώ
Δεν υπερβάλλω, δεν είμαι τυπάκι του τι να βάλω
Τυπάκι που να το βάλω, είμαι απ' τους τύπους αυτούς
Που τριπλοσκέφτονται πριν πράξουν οτιδήποτε τους
Απλούς χαμένους, οι μέρες μου σκοτσέζικο ντους
Σιχαίνομαι την αλλαγή, γιατί γνωρίζω δεν αργεί
Κωλοστιγμή που παίρνω πρέφα πως είμαι μια αλλαγή
Σκέφτομαι πάντα τη στιγμή που θα γυρίσει ο Sol κι ο d
Και θα μου πουν Δεν κάνεις πλέον για τους WNC
Ή σκέφτομαι αυτήν τη μέρα που θα πουν οι κολλητοί
Πως η αλλαγή με το νησί γίνεται κάπως αισθητή
Η απόσταση μεταξύ μας έγινε πολύ
Και εσύ σαν βλακας κάθεσαι και χαλιέσαι για τη σχολή
Μα η αλλαγή που φοβάμαι απ' τις άλλες πιο πολύ
Είναι η πάρτη μου ν' αποδεχτεί πως έχω υποστεί αλλαγή
Και τελευταία σκέφτομαι συχνά
Να δω πως πλέκουν τη θηλιά που πνίγει βραδιά σαν και αυτά
Η μουσική έχει αλλάξει, τα λόγια πλέον πράξη
Χάνομαι στη μετάφραση, εντάξει
Αλλαγές
Πες πόσο θα ήθελες
να είσαι απ' αυτές μια,
Πες πόσο θα ήθελες να είσαι απ' αυτές
Η φάτσα μου έχει αλλάξει, κι όχι δεν είναι φάση
Και μη μου πεις ποτέ Μη δώσεις βάση
Ενοχές, δε θα ρωτήσω άμα έχεις από αυτές
Θα ρωτήσω άμα έχεις αρκετές
Ενοχές
Προχωρώ ακόμα, μ' αυτό το αύριο είναι θολό κι αλλάζω
Εκεί που αύριο θα 'μαι ίσως βρω κενό, για αυτό τις νέες μέρες φοβάμαι
Κι όποτε σε κοιτάζω θυμάμαι όλα όσα έχουμε ζήσει
Μα η συνείδησή μου δεν ηρεμεί πια και δεν κοιμάμαι
Κι αλλάζω κρεβάτι πιο συχνά απ' ό,τι πλευρό
Και ήπια τον πόνο κούπα εδώ
Γιατί με θλίβει αν ό,τι έχουμε πει
Και ανταλλάξει έχει χαθεί, έχει χαλάσει
Αν το γυαλί έχει σπάσει,
Αν δεν έχω μια συμβουλή αδελφική
Πια κι έχω λίγο σωπάσει
Ίσως δε με νοιάζει,
Κι αυτό με νοιάζει
Και πειράζει απ' όσο βλέπεις πιο πολύ
Γιατί έχω αλλάξει, περάσει
Όλα, μα εσύ είσαι στην πράξη
στην ίδια στάση και τόσα λεωφορεία
Έχεις χάσει
Στην ίδια στάση που τόσα
Ραντεβού δώσαμε πας
Και η πόλη είναι ίδια γενικά
Μα δεν είναι και η ψυχή ζώσα
Και με πονάει τ' ότι φεύγω, γιατί
Θα μ' αρεσε μάλλον μαζί να σ' έχω
Μα δε βλέπω πλέον τόσα κοινά
Ίσως εγώ να σε πρόδωσα
Που για αλλού πια προχώρησα,
Αδερφέ μα στο μέλλον
Ίσως ο δρόμος μας βρει ξανά
Η μουσική έχει αλλάξει, τα λόγια πλέον πράξη
Χάνομαι στη μετάφραση, εντάξει
Αλλαγές
Πες πόσο θα ήθελες
Να είσαι απ' αυτές μια,
Πες πόσο θα ήθελες να είσαι απ' αυτές
Η φάτσα μου έχει αλλάξει, κι όχι δεν είναι φάση
Και μη μου πεις ποτέ Μη δώσεις βάση
Ενοχές, δε θα ρωτήσω άμα έχεις από αυτές
Θα ρωτήσω άμα έχεις αρκετές
Ενοχές
Οι τύψεις με τράβηξαν εδώ
Και ψάχνω απαντήσεις να βρω
Έχω τόσα να ζήσω, μα στου χθες τη σιγουριά πάλι θα κοιμηθώ