Κι είμαι σίγουρος, στο τέλος θα χαθούμε
Όταν δε θα 'χουμε τίιποτα άλλο να πούμε
Δεν αρκούμαι σ' αυτά που έχω κι είναι λάθος
Μα μην ξεχνάς, πόνταρα πάντα στο "θα δούμε"
Μη μιλάς για λάθη, αρετές και πάθη
Για τον πόνο που 'χει τ' αγκάθι
όταν τρυπά μετά όταν φεύγει μακρυά
Αν σε βοηθά
Άκου με
Όλοι το έχουμε πάθει
Τις πιο όμορφες σκηνές,
Τις πλάθω παντα βράδυ και
περιέργως όλες καταλήγουν σ' ένα χάδι
Είμαστε μονάχοι, είιμαστε μονάχοι
Μεταξύ ανθρώπων που στο τέλος δε σημαίνουν κάτι
Γιατί να μιλήσεις, γιαττί να ανοιχτείς
Γιατί να αγαπήσεις για να πληγωθεις
Γιατί να μισήσεις και να μισηθείς
Γιατί να ζήσεις και να μη χαθείς
Το "γιατί" είναι κάπως εύκολο, απλά στον καθένα είναι διαφορετικό
Εγώ συμβιβάστηκα μ' αυτό
Κατάφερα να βγω απ' το κενό, μα δε σ' αγγίζω ακόμα
Ακόμα μια νύχτα που είπα πως δε θα γυρίσω, μα πίσω μου γύρισα
Ακόμα μια νύχτα που τ' απωθημένα του χθες χτυπάνε στον ύπνο μου σήμερα
Ακόμα μια νύχτα που δεν άντεξα άλλο και πάνω στην πόρτα σου λύγισα
Ακόμα
Ακόμα μια νύχτα που είπα θα φύγω μα πίσω σε 'σένα με γύρισα
Πώς
Στα όνειρά μου δεν ξημερώνει πια
Οι ελπίδες μου δεν βρίσκουν πού να φτιάξουν φωλιά
Κι έχω μείναι να κοιτάζω στο παράθυρό μου το χιόνι
Η άνοιξη δεν θα 'ρθει ποτέ ξανά
Σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι άφησα τη καρδιά μου
Και όσο τη ποτίζω με μοναξιά, μαραζώνει
Αυτό δεν είναι ένα ερωτικό κομμάτι
Είναι ένα κομμάτι για τα λάθη
Είναι αραδιασμένες δέκα λέξεις
Στο τετράδιο που ο Γιώργος πάντα γράφει
και τον παίρνουνε σοβαρά ελάχιστοι
Σκάρτες συμπεριφορές
Πίκρα σκέτη ο καφές
Η εικόνα σου τις σκέψεις ζωγραφίζει
Οι μέρες είναι λιγοστές, πότε πέρασε το χθες
Είναι λογικό πόσο πολύ μου λείπεις
Μου λείπεις
Θυμίζεις ότι δεν αγάπησα γιατί πάντοτε φοβόμουν να αγαπήσω
Πάντοτε φοβόμουνα παραπάνω να ζήσω
Πάντα πριν να γράψω μου ερχότανε να σβήσω
Μα τώρα πιάνω στυλό και πηγαίνει μόνο του
Φταίει το μυαλό μου, φταις εσύ, φταιν οι φόβοι μου
Ή πως σε σκέφτομαι επικίνδυνα πολύ
Κι είσαι κίνδυνος για 'μένα, είσαι η καταστροφή
Οι συνθήκες είναι δύσκολες, και το ξέρω καλά
Μα το ρίσκο είναι όμορφο, κι άστο να με σκοτώσει
Πλέον το 'χω εμπεδώσει
Αποτελείς τη δόση
Κίνδυνος ο εθισμός κι η πτώση
Και είμαι σίγουρος κι εγώ πως θα χαθούμε
Θα γίνουμε περαστικοί, θα αυτοκαταστραφούμε
Είμαστε περαστικοί απλά στον κόσμο
Πέρνα από το σπίτι, ξένε, απλά για να τα πούμε
Λάθη κάνω απόψε
Στα όνειρά μου δεν ξημερώνει πια
Οι ελπίδες μου δεν βρίσκουν πού να φτιάξουν φωλιά
Κι έχω μείναι να κοιτάζω στο παράθυρό μου το χιόνι
Η άνοιξη δεν θα 'ρθει ποτέ ξανά
Σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι άφησα τη καρδιά μου
Και όσο τη ποτίζω με μοναξιά, μαραζώνει
Στα όνειρά μου δεν ξημερώνει πια
Οι ελπίδες μου δεν βρίσκουν πού να φτιάξουν φωλιά
Κι έχω μείναι να κοιτάζω στο παράθυρό μου το χιόνι
Η άνοιξη δεν θα 'ρθει ποτέ ξανά
Σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι άφησα τη καρδιά μου
Και όσο τη ποτίζω με μοναξιά, μαραζώνει