Όσοι σ' αγαπάνε σε χαϊδεύουν απαλά, να μη σε σπάσουνε
Γι' αυτό κρύβω τη χαρά μου, μη τη δούνε και μου τη ματιάσουνε
Σε ήθελα τόσο, και πριν το τελειώσω δεν παραδέχτηκες πως έφταιγες
Μας ζήλευαν όλοι, και χαμογελώντας πως μας ματιάσανε μου έλεγες
Δεν ήσουν γραφτό μου,και για το καλό μου
Δεν σε χαιρέτησα όταν έφευγες
Μα όσα έχω ακούσει για μας, μωρό μου, γεννούν ιδέες δεισιδαίμονες
Ίσιωσα με τη παλάμη τη λεπίδα, ν' αλλάξω το ριζικό μου
Το 'χα υποσχεθεί στον εαυτό μου
Πως θα σε γνωρίσω και στη ζωή μου θα μπεις
Μα μάλλον ήξερες καλύτερα ποιο είναι το καλό μου
Πάνω που 'πα πως σε κέρδισα, σ' έχασα
Και τους λόγους δεν έμαθα
Κι έμεινα μ' ένα φυλαχτό περασμένο στον καρπό
Πάει καιρός, μα δεν σε ξέχασα
Κι είσαι ακόμα εδώ με τον τρόπο σου
Τι κι αν πλέον είσαι στον κόσμο σου
Κοίτα, εμπόδια χίλια,
Τον κόσμο όλο να γυρνούσα, σ' εσένα θα επέστρεφα, αλήθεια
Ρίξαμε το φταίξιμο στο φθόνο και στο μάτι, άρα ακόμα υπάρχει κάτι
Έλα, κάτι μας δένει, δε μένει μονάχα η πικρία
Έτσι απλά δεν περνά η αγάπη
Όσοι σ' αγαπάνε σε χαϊδεύουν απαλά, να μη σε σπάσουνε
Γι' αυτό κρύβω τη χαρά μου,μη τη δούνε
Και μου τη ματιάσουνε
Σε ήθελα τόσο, και πριν το τελειώσω δεν παραδέχτηκες πως έφταιγες
Μας ζήλευαν όλοι, και χαμογελώντας πως μας ματιάσανε μου έλεγες
Δεν ήσουν γραφτό μου, και για το καλό μου
Δεν σε χαιρέτησα όταν έφευγες
Μα όσα έχω ακούσει για μας, μωρό μου, γεννούν ιδέες δεισιδαίμονες
Πού και πού με πιάνω στα κρυφά
Να σκαλίζω τις πληγές μου για να έχω γραπτά
Δε θα με θυμάσαι δυο χειμώνες μετά
Και ας μιλάμε καθημερινά
Έχω κρατήσει ένα περιδέραιο στο συρτάρι
Για να το δώσω μονάχα σ' εσένα, σε καμία άλλη
Οι σκέψεις πονάνε σ' ένα γεμάτο κεφάλι
Μα παραμένεις στο φως μου
Σα φεγγάρι μες στο σκοτάδι
Κι είμαι συνειδητά δεμένος μ' εσένα,
Μα κάνω λάθη και πονάνε κι εσένα
Τα γαμημένα
Μα όσο το γράφω κι αναλύω βασικά
Τα σκέφτομαι σχολαστικά
Μου μιλάω επικριτικά
Και δεν είσαι εκκρεμές ή αντικλείδι
Κι ό,τι γράφω εδώ θα το πιάσουνε λίγοι
Εγώ μεγάλωσα σα λύκος και παρείσακτος
Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν ήμουνα φίδι
Κι όποια έχω ερωτευτεί στο τέλος είδα κι αυτή
Πως την καρδιά μου τσαλαπάτησε.
Κι, έτσι, έμαθα στη φυγή, γιατί φοβάμαι πολύ
Πια όποια λέει πως μ' αγάπησε
Σε ήθελα τόσο, και πριν το τελειώσω δεν παραδέχτηκες πως έφταιγες
Μας ζήλευαν όλοι, και χαμογελώντας πως μας ματιάσανε μου έλεγες
Δεν ήσουν γραφτό μου,και για το καλό μου
Δεν σε χαιρέτησα όταν έφευγες
Μα όσα έχω ακούσει για μας, μωρό μου
Γεννούν ιδέες δεισιδαίμονες