Απόψε σου γράφω για να μη σε ξεχάσω
Τα σχοινιά κόψε, μη μ' αφήσεις ποτέ να σε προσπεράσω
Μου 'παν πως σε είδανε να γυρίζεις στο κέντρο, χαροπαλεύω
Πέρνα από 'δω καμιά μέρα
Να κεράσω κυνισμό, απογοήτευση κι απαισιοδοξία
Να μου πεις με ειρωνεία πως τσάμπα ψάχνω λύτρωση
Πως είμαι τόσο γαμημένα δραματικός
Και στο βλέμμα μου να δεις
Πως σ' ερωτεύομαι πριν καν απ' την εκκίνηση
Είμαι τόσο χαμένος στο έρεβος μου, ωστόσο
Σήμερα αμφέβαλλα αν θέλω να γλιτώσω
Λίγες φορές παραπάνω από το συνηθισμένο
Κι επιμένω ν' απορώ αν έχω κάτι να δώσω ξεχωριστό
Αν ξέρεις, πες μου, σε παρακαλώ
Γιατί λοξοδρομώ πολύ τον τελευταίο καιρό
Τα μάτια σου και το χαμόγελο σου ψάχνω, κι αντί να τα βρω
Θυσιάζω το είναι μου στον βωμό συντρόφων κενών
Σε φθηνών ερωμένων τον σκοπό χορεύω
Ώσπου να δω ότι δεν είσαι εδώ
Δεν ξέρεις πόσο επιβαρύνανε τη μοναξιά μου
Κι ηρεμώ μόνο αν σε βρω στα όνειρά μου
Στον νου μου γυρνάς αδιάκοπα
Για ένα βράδυ ακόμη
Προσπαθώ να σε βρω, αλλά μάταια
Για ένα βράδυ ακόμη
Το κέντρο έχει τ' άρωμά σου
Μα είν' άδειοι οι δρόμοι
Απόψε θα 'ρθω να κρυφτώ στη σκιά σου
Να μη μείνουμε μόνοι
Κι αυτό το τσιγάρο δε μ' ηρεμεί
Δε μαλακώνει τις πληγές μου η βροχή
Μη μου πεις πως σε νοιάζει, πως μ' αγαπάς
Όσες φορές το άκουσα, κατέληξα ανεπανόρθωτα να έχω πληγωθεί
Γιατί οι άνθρωποι έχουν την τάση να μιλάνε πολύ
Ξέρεις πόσα έχουν ειπωθεί, απλά για να 'χουν ειπωθεί
Πόσα δάκρυα και συγγνώμες
Φθηνά για να καλύψουν προδοσίες έχουν χρησιμοποιηθεί
Εγώ δε γράφω για το τίποτα
Τα κοριτσάκια τ' ασήμαντα λένε λόγια ξετσίπωτα
Μασκαρεμένα με δήθεν δυνατά συναισθήματα
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια
Γι' αυτό χάρισα στις πόρνες τη σιωπή μου αντί για χρήματα
Μα εσένα ξέρω πως μια μέρα θα σε βρω
Σου γράφω λες και ήδη σ' αγαπώ
Έχω ανάγκη να πιστέψω πως υπάρχεις εκεί έξω
Πως δε θα μείνεις για πάντα ένα πρόσωπο φανταστικό
Στον νου μου γυρνάς αδιάκοπα
Για ένα βράδυ ακόμη
Προσπαθώ να σε βρω, αλλά μάταια
Για ένα βράδυ ακόμη
Το κέντρο έχει τ' άρωμά σου
Μα είν' άδειοι οι δρόμοι
Απόψε θα 'ρθω να κρυφτώ στη σκιά σου
Να μη μείνουμε μόνοι
Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι πως θα πεθάνω μόνος
Γι' αυτό αν είναι να τον επιβαρύνεις
Καλύτερα ο δρόμος μου να μη βρει τον δικό σου
Κρύψε καλά το πρόσωπό σου όταν περάσω από δίπλα σου
Μην αφήσεις τα χείλια σου να αφήσουν λίγες λέξεις να περάσουν
Τ' ό,τι δεν έχουν τίποτα, δεν έχουνε κάτι να χάσουν
Είναι το μεγαλύτερο ψέμα
Που οι άνθρωποι μπορέσανε να κατασκευάσουν
Βρες με όταν όλοι μας ξεχάσουν
Και δώσε μου έναν λόγο να ελπίσω ξανά
Κάνε με να μη φοβηθώ, να μ' αγκαλιάσεις σφιχτά
Κάθε στίχος στο ημίφως με βαραίνει
Το ξημέρωμα δεν περιμένω τίποτα πέρα από συννεφιά
Στον νου μου γυρνάς αδιάκοπα
Για ένα βράδυ ακόμη
Προσπαθώ να σε βρω, αλλά μάταια
Για ένα βράδυ ακόμη
Το κέντρο έχει τ' άρωμά σου
Μα είν' άδειοι οι δρόμοι
Απόψε θα 'ρθω να κρυφτώ στη σκιά σου
Να μη μείνουμε μόνοι