Ah-ah, ah-ah, ah-ah
Wednesday Night Cypher
Απ' την Αθήνα
Μέχρι τον γαλαξία της Ανδρομέδας
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Τόσο λάθος, κι όμως πάντοτε σ' εμένα γυρνάς
(Μαύρη Τετάρτη)
Δάγκωσ' τα χείλη σου και φίλα με
(Ζούμε μια νύχτα που η σελήνη δε θα σβήσει)
Ύστερα κοίτα με
Ah, ah, ah, ah
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Το μυαλό δεν σ' το γαμάει κανείς ποτέ όπως εγώ
Κι όπου κοιτάς, θα με βλέπεις, μην αντιστέκεσαι πια
Και θα με σκέφτεσαι, το ξέρεις, δεν το ελέγχεις
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Τόσο λάθος, κι όμως πάντοτε σ' εμένα γυρνάς
Δάγκωσ' τα χείλη σου και φίλα με
Ύστερα κοίτα με
Λατρεύω το πώς μου χαμογελάς
Είσαι δικιά μου, κι ας ελπίζεις για τ' αντίθετο
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο
Είναι το μυαλό σου μπλεγμένο σ' ένα λαβύρινθο
Κι είμαι εγώ το τέρας που κάπου μέσα του ζει
Κι είπα Αλίμονο, κάθε σενάριο στο κεφάλι σου είναι πιθανό
Το να πιστεύεις σ' εμένα απίθανο
Για λίγο μόνο άσε τον εαυτό σου ελεύθερο
Τον έρωτα σ' εμένα να δει (yeah)
Κι έχω χαθεί και σου τη δίνει. Ποια ευθύνη
Αν γυρίσεις και δεν είμαι πια εκεί, θα φταις εσύ
Δεν αντέχω να σε σκέφτομαι με άλλον, ζηλεύω μάλλον
Πιστεύω μάλλον σ' αυτό που μας ενώνει πιο πολύ
Άδεια βράδια και τα τσιγάρα απόψε δεν φτάνουν
Δεν γεμίζεις το κενό μου με καπνό, μα αν εγώ ήμουν εκεί
Το σ' αγαπώ θά 'χε άλλη γεύση, κι αυτό είναι που σου λείπει
Γι' αυτό πια δε χαμογελάς και πολύ
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Το μυαλό δεν σ' το γαμάει κανείς ποτέ όπως εγώ
Κι όπου κοιτάς, θα με βλέπεις, μην αντιστέκεσαι πια
Και θα με σκέφτεσαι, το ξέρεις, δεν το ελέγχεις
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Τόσο λάθος, κι όμως πάντοτε σ' εμένα γυρνάς
Δάγκωσ' τα χείλη σου και φίλα με
Ύστερα κοίτα με
Λατρεύω το πώς μου χαμογελάς
Κι ακόμα γράφω κάποιες λέξεις να μείνουν
Όταν τα βράδια πεθάνουν
Όταν τα όσα σου λείπουν γίνουν αβάσταχτα
Όταν με ψάχνεις και βρίσκεις μια σιωπή
Οι σκέψεις κόβουν σαν μαχαίρια τα όσα θυμάσαι
Πονάν' τα μπάσταρδα
Άστατα παιδιά με άστατα μυαλά
Με λάθος λογική, μ' αισθήματα μπλεγμένα
Εσύ για 'μένα, εγώ για 'σένα
Εγώ εδώ, μα εσύ εκεί, κι ένα ψυχρό κενό κάπου ανάμεσα
Κι ανάσανα όλο σου τον καπνό για να δω αν το αντέχω
Και πόσα σήμαινε, εν τέλει, όλο αυτό
Κι αφού ξέρω καλύτερα το μυαλό σου κι από 'σένα
Σε φιλάω σαν να μη σκοπεύω να σε ξαναδώ
Κάθε φορά μοναδική, σα να 'τανε η τελευταία
Γιατί ίσως να είν' η τελευταία
Τελειώσανε για 'μάς τα ωραία, πριν καν αρχίσουνε, γαμώτο
Ο έρωτας γεννιέται και πεθαίνει ακαριαία
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Το μυαλό δεν σ' το γαμάει κανείς ποτέ όπως εγώ
Κι όπου κοιτάς, θα με βλέπεις, μην αντιστέκεσαι πια
Και θα με σκέφτεσαι, το ξέρεις, δεν το ελέγχεις
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Τόσο λάθος, κι όμως πάντοτε σ' εμένα γυρνάς
Δάγκωσ' τα χείλη σου και φίλα με
Ύστερα κοίτα με
Λατρεύω το πώς μου χαμογελάς
Wednesday Night Cypher
Yeah, hey
Γράφω, γράφω, γράφω ακόμα κάποιους στίχους να μείνουν
Για όταν οι πιο πολλοί φύγουν
Γιατί το ξέρεις πως θα φύγουνε νωρίς ή αργά
Από μικρός δεν φοβήθηκα, αγκάλιασα τη μοναξιά
Γιατί με έκανε να σκέφτομαι τραγούδια σαν κι αυτά
Δεν ξέρω τι μου έφταιξε η μουσική τελικά
Και ξεσπάω πάνω σ' αυτή με τόσο μίσος συνήθως
Μα αυτούς που πιο πολύ αγαπάμε πληγώνουμε αληθινά
Στ' αγαπημένα μου τραγούδια πάντα υπήρχε άσχημος τίτλος
Hey, πάντα έβαζες μπροστά ένα τοίχος
Και μ' έκανες να αισθάνομαι για 'σένα τόσο λίγος
Ποτέ δεν θέλησα να μένω ίδιος
Ο κόσμος ανοίγεται μπροστά μου, μ' εξιτάρει πλήρως
Κάψε τα σίγουρα και ξέχασε τα ίσως
Εμείς αφήσαμε να γίνουν όλα εφήμερα
Σε περιμένω στην ίδια θέα στο ημίφως
Ξέρω πόσο σ' ηρεμεί το ηλιοβασίλεμα
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Το μυαλό δεν σ' το γαμάει κανείς ποτέ όπως εγώ
Κι όπου κοιτάς, θα με βλέπεις, μην αντιστέκεσαι πια
Και θα με σκέφτεσαι, το ξέρεις, δεν το ελέγχεις
Γιατί σε θέλω και με θέλεις
Πες το, σκέψου το, δες το
Τόσο λάθος, κι όμως πάντοτε σ' εμένα γυρνάς
Δάγκωσ' τα χείλη σου και φίλα με
Ύστερα κοίτα με
Λατρεύω το πώς μου χαμογελάς