Ήμουν μικρός, κι είχα από τότε στον νου ένα στόχο
Η μουσική ήταν εδώ όταν δεν ήταν ο κόσμος
Γνώρισα τρία παιδία απ' την Αθήνα που τότε είδανε πως το 'χω
Κάθε βδομάδα ραπάραμε, κι έτσι δεν ένιωθα ποτέ μου μόνος
Έβγαινα έξω, και σ' όποιον με ρώταγε έλεγα "Παίζω με λέξεις"
Πως γράφω ό,τι νιώθω, ταλέντο-κατάρα, που δεν μπορείς να επιλέξεις
Πονάγαν τα χέρια μετά από το γράψιμο, σαν να τα δούλευα έλξεις
Ό,τι σου 'χα πει μία μέρα θυμάμαι, είχα πει πρέπει να το πιστέψεις
Μέσα σε τραίνα, σε ΚΤΕΛ, Σαλόνικα-Αθήνα από τα δεκαέξι
Είχα φανταστεί πως μια μέρα θα τα καταφέρναμε να 'μασταν έτσι
Τώρα, αεροπλάνο για 'κει πληρωμένο, και 'κει περιμένουνε φίλοι
Με πίστευαν τόσο όταν όλοι οι άλλοι μού λέγανε "Δεν θα πετύχει"
Τώρα κύκλος μικρός, δεν κάνω ό,τι λεν' ότι κάνουνε οι άλλοι
Δεν ήθελα φίλους που μόνο γελάν, γιατί αυτό μ' οδηγεί στο σκοτάδι
Τα φώτα τα κλείνω το βράδυ, γιατί δεν μ' αρέσει πολλοί να κοιτάνε
Είμαι ένα παιδί μοναχά, που προφέρει με τρόπο άλλο το "φοβάμαι"
Αααα
Θέλω να 'χω μια απόσταση ασφαλείας απ' ό,τι πονά
Γιατί κάποια παιδιά στον κόσμο τα βλέπουν διαφορετικά
Είχαμε μικροί μια φλόγα μες στις κόρες, μα μάτια κενά
Μικροί είχαμε ιδέα για τον εαυτό μας, μα μεγάλη καρδιά
Όσοι δεν προσπαθούνε ποτέ, μου 'χουνε πει, "Δεν πετυχαίνουν"
Κι όσοι πέφτουν για ύπνο νωρίς, τα ωραία δεν προλαβαίνουν
Όσοι γράφουνε, μάλλον πονούν
Κι όσοι τραγουδούν, ζουν για πάντα
Mach kein ding ich schaff alles am
Ende, schau an man
Αααα
Θέλω να 'χω μια απόσταση ασφαλείας απ' ό,τι πονά
Γιατί κάποια παιδιά στον κόσμο τα βλέπουν διαφορετικά
Είχαμε μικροί μια φλόγα μες στις κόρες, μα μάτια κενά
Μικροί είχαμε ιδέα για τον εαυτό μας, μα μεγάλη καρδιά
Yeah, yeah
Μία απόσταση ασφαλείας έχω, έχω
Απ' ό,τι πονά
Μία απόσταση ασφαλείας μόνο, μόνο
Alles Klar, Alles Klar
Μία απόσταση ασφαλείας έχω, έχω
Yeah
Απ' ό,τι πονά
Yeah