Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να αναμετρηθεί με τον Αριστοτέλη;
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Χρόνο να χάσει το κύρος του;
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να πάρει απ' την άρκτο το μέλι; (και)
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Κουράγιο να βρεθεί αντίκρυ μου;
Η μάνα μου θέλει εγγόνι κι εγώ έχω σαγόνι σφιχτό
Νομίζουν πως δεν έχω κάτι καινούριο να πω
Λες και δεν έζησα ίσα με δύο ζωές απ' τα δεκαοκτώ
Λες και δεν είναι ακόμα τόσο κοφτερό το στυλό μου
Σάμπως κι έχουν το μυαλό να συναγωνιστούν το δικό μου (πάμε)
Αυτή η νύχτα δικιά μας είναι, σαν να φορώ το φεγγάρι στα δάχτυλα
Κι αυτοί οι ράπερς παιδιά μας είναι, νιώθω πως δεν τους κατάλαβα
Αυτός ο πούστης τιτάνας είναι, λέει να ανορθώσω ανάστημα
Κι αυτή η φάση της πλάκας είναι
Γιατί είχα στον νου μου να γίνω Αγγλοσάξονας, από Δευτέρα στα έδρανα
Μα μέχρι τότε επιστρέφω στα γνώριμα
Κι όλοι να βγουν να με κρίνουν ελπίζω
Κεντρίζω και ρίχνω από το Λονδίνο
Και βρίσκω στο Δόξα Πατρί
Είμαι ακόμα ο πιο ανασφαλής
Για αυτό κερδίζω με ανατροπή
Όταν αδειάζει το γήπεδο, ακούς τον θρασύ απ' τη Μίλητο
Το κάνω για 'μένα και βγαίνει για σας, σαν φαΐ της γιαγιάς
Το κάνεις για φράγκα και βγαίνει λαπάς, το πιάτο μου μην ακουμπάς, σου είπα
Αρκέσου στα μπαχαρικά σου (κοίτα)
Βάλε στο κλιπ τα χρυσά σου
Κι άσε τον Φειδία να δημιουργήσει στην άκρη της πρωτεύουσάς σου
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να αναμετρηθεί με τον Αριστοτέλη;
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Χρόνο να χάσει το κύρος του;
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να πάρει απ' την άρκτο το μέλι; (και)
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Κουράγιο να βρεθεί αντίκρυ μου;
Είμαι γυμνός σαν τα flows τους, μα δεν αντιγράφω κανέναν
Δεν έφερες τίποτα πρώτος, χώνεις μεταγλωττισμένα
Κι έχω ένα τσίμπημα πάνω απ' τον ώμο που λέει να μη κάτσω στα αυγά μου
Πες στους μαλάκες πως ήρθε η σειρά μου
Σαν να παίζει τα raps μου ο ANT1
Είναι το χόμπι μου τέτοιο, που απαιτεί αλυσίδες στο σβέρκο
Αλυσίδες ρε βλάκα, όχι chains, το γράφω και βαριανασαίνω
Έντεκα χρόνια γεμάτα που φέρνω ραπάδες στη βάρκα επί του Αχέροντα
Βούιξε ο τόπος πως γύρισα φέτος, κι ήρθα να πάρω ό,τι θέλω
Έχω στο άρμα λιοντάρια και αγριογούρουνα
Ποιος άλλος θα 'λεγε τέτοια;
Έχω στον νου μου τα νούμερα, μα το κάνω με καθαρά χέρια
Κι ακόμα γράφω σαν όνειρο, γιατί λίγοι πιστεύουν σε 'μένα
Μα αυτό θα φέρω τον πόλεμο, γιατί στο επόμενο παίρνω το στέμμα (Και)
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να αναμετρηθεί με τον Αριστοτέλη; (Ποιος;)
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Χρόνο να χάσει το κύρος του; (Ποιος;)
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να πάρει απ' την άρκτο το μέλι; (Έλα)
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Κουράγιο να βρεθεί αντίκρυ μου;
Ειδήμων και πανεπιστήμων, ο στήμων, ως τι να σταθούνε μπροστά στον διδάσκαλο;
Μόνος τείνω να τους αποκτείνω αποτείνω τιμή κι επεκτείνομαι στ' άφταστο
Δεν θα μείνω, τομή μόνο αφήνω, και δίνω μονίμως τον στίχο τον άφραστο
Κι υποκρίνομαι δεν, ούτε λίγο σαν τον κάθε μίμο να γίνεται ανάρπαστο
Την ποιητική μου συντάσσω, κρυφτείτε, γιατί έχω επιστρέψει να γράψω
Έχω χτίσει σχολή, μα χωρίς μαθητές, δεν τα πιάνουν αυτά που διδάσκω
Πατέρας ο Πλάτων, παππούς ο Σωκράτης
Ποιος είσαι, τι λες και τι πράττεις;
Μα αν πεισμώσεις, να μάθεις, Τίγρης και Ευφράτης, ως τις Ινδίες θα σε φτάσω
Ειδήμων και κάτοχος του ήχου, να τον εμφυσήσω στον γιο του Φιλίππου
Δεν ήσουν ποτέ όπου ήμουνα, κι άμα πλησιάσεις όπου είμαι θα λείπω
Καρδιογράφημα κάθε μου ραπ, μετρονόμος, ΡΦ και δε χάνω ούτε χτύπο
Να το πείτε σε κάθε επίδοξο τύπο που λέει πως ξέρει από στίχο
Πάρ' το βλέμμα απ' τα γλαφυρά λάφυρα, κι άκου τον μάγειρα από τα Στάγειρα
Έχουν χάσει τη μπάλα απ' τη ζήλεια τους, γιατί τα ζύγια τους άπειρα τα 'γειρα
Ο φιλόσοφος, φυσιοδίφης, φιλόλογος, άκου τα λόγια του τ' άρρητα
Επανέφερε στίχους, νοήματα, flows, και τα συνέδεσε άρρηκτα
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να αναμετρηθεί με τον Αριστοτέλη;
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Χρόνο να χάσει το κύρος του;
Ποιος θέλει, ποιος θέλει, ποιος θέλει;
Να πάρει απ' την άρκτο το μέλι; (και)
Ποιος έχει, ποιος έχει, ποιος έχει;
Κουράγιο να βρεθεί αντίκρυ μου;