Dün bir dosttan uzun bir mektup aldım Beni anlatmış sana Ve sen ona ve sen ona Unuttum artık onu demişsin Hem bu sözü gülerek övünç duyup böbürlenerek söylemişsin Unutamazsın nokta noktam Unutamam unutamazsın Çünkü insan unutmak için önce unutulmak gerek oysa ki sen oysaki sen Bende esen hala o kavak yelisin Unutamazsın Kan değil tüküremezsin Ruj değil silemezsin Dişi dudaklarına dişimle yazdığım dört heceli şair adamı unutamazsın Unutamazsın Unutamazsın O mavi gülüşlerimizi nokta noktam Unutamazsın Unutamazsın O yemyeşil düşlerimiz nokta noktam Unutamazsın Unutamazsın Biz seninle bir kabukta doğmuş iki badem içi gibiyiz Baharsın kokacaksın Güneşsin yakacaksın Sabah yatağım kadar rüya dolu Sabah yatarım kadar sımsıcaksın Unutamazsın nokta noktam Unutamam unutamazsın Şimdilik bu kadar Gelecek mektupta diyeceklerim var Üzülme sakın Darılma bana Vanın bu sisli ufuklarından binlerce sevgi binlerce selam sana Dedim ya unutamazsın nokta noktam Unutamam unutamazsın Unutamazsın unutamazsın O mavi gülüşlerimizi nokta noktam Unutamazsın unutamazsın O yemyeşil düşlerimizi Unutamazsın unutamazsın O mutlu günlerimizi nokta noktam Unutamazsın...