Leid, milde ljos, igjennom skodde-eim, Leid du meg fram! Eg gjeng i myrke natt langt frå min heim, Leid du meg fram! Før du min fot; eg treng ei sjå min veg So langt og vidt eitt steg er nok åt meg. Du veit det vel, eg bad ei alltid so: Leid du meg fram! Eg vilde velja sjølv min veg, men no Leid du meg fram! Eg vilde leva vilt, var stolt og strid Og stor i mod −, gløym den dårskaps tid! Di makt hev signa meg, då veit eg visst Du leider enn I myr og fjell og heid, og so til sist Ein morgon renn, Då til meg smiler engleåsyn blid, Som eg hev elska før, men mist ei tid. Då til meg smiler engleåsyn blid, Som eg hev elska før, men mist ei tid.