คงต้องโทษแสงดาว
ทำให้เหงาเกินไป
คงต้องโทษที่ใครต่อใคร
ที่เดินเป็นคู่คอยจับมือ
คงต้องโทษท้องฟ้า
ที่มันกว้างเกินไป
ที่มาขวางให้เธอและฉัน
ต้องกลายเป็นคนที่ห่างไกล
และฉันคงต้องโทษ ทางเดินเส้นเดิม
และฉันคงต้องโทษ อารมณ์เหงาใจ
นั่งมองรูปเดิม ที่เธอกับฉันเคยอยู่ตรงนี้
มันแอบใจหาย เมื่อมองไปไม่เห็นเธอ
วันเวลา ไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวัน ไม่มีอะไรผ่านไปง่าย ๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลา มันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง มันทำให้คิดถึงเธอ
♪
คงต้องโทษสายตา ที่เคยนั่งมองเธอ
คงต้องโทษ ที่เคยส่งยิ้ม
ที่เคยจับมือไปกับเธอ
คงต้องโทษหัวใจ ที่จำภาพของเธอ
อยู่เสมอ ไม่เคยจืดจาง
ถึงแม้วันนี้เราห่างไกล
และฉันคงต้องโทษ ทางเดินเส้นเดิม
และฉันคงต้องโทษ อารมณ์เหงาใจ
นั่งมองรูปเดิม ที่เธอกับฉันเคยอยู่ตรงนี้
มันแอบใจหาย เมื่อมองไปไม่เห็นเธอ
วันเวลา ไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวัน ไม่มีอะไรผ่านไปง่าย ๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลา มันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง มันทำให้คิดถึงเธอ
♪
วันเวลา ไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวัน ไม่มีอะไรผ่านไปง่าย ๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลา มันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง (มันทำให้คิดถึงเธอ)
วันเวลา ไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวัน ไม่มีอะไรผ่านไปง่าย ๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า (คิดถึงเธอ)
วันเวลา มันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง มันทำให้คิดถึงเธอ