วันนี้เป็นวันที่เราสองคนต้องห่างกัน
ด้วยเหตุอะไรเรารู้เต็มอก
เธอรู้ทุกอย่างที่ทำให้เราต้องจบกัน
เพราะว่าฉันมันธรรมดา ไม่พยายามเป็นเหมือนใคร
ให้เธอลอยเลยบนนภา คิดถึงเมื่อไรจะส่องกล้องมองขึ้นไป
มองดูเธอเป็นดาวคู่กับเขา เราคงต้องเลิกกัน
จะคิดว่าเลิกคือการพักผ่อน ให้หัวใจมันได้พักก่อน
จะย้อนไม่ย้อนคอยดูอาการที่เกิดหลังจากนี้
และถ้าเราไม่ได้รักกันอีก
ฉันก็พร้อมหลีกทางและไม่รั้งเธอ
ถ้ามันเป็นรักที่จริง เขาจะทิ้งเราทำไม
ใครคิดถึงกันก่อนแพ้ คงต้องเป็นฉันใช่ไหม
แค่เห็นรูปเธอใน story เมื่อไหร่ก็ลืมไม่ได้ทุกที
ต้องโทษตัวเองกี่ครั้ง ที่ใจมันดื้อแบบนี้
เพราะเราไม่ได้รักกัน จะไปฝืนมันทำไม
จริง ๆ ก็ควรที่จะยอมรับและก็พักสักที
รู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่รักแต่ก็รักอยู่ดี
ต่อให้ฝืนกล้ำกลืนและทรมาน
ภาพรอยยิ้มของเธอยังเหมือนวันวาน
พยายามเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามาอีก
พยายามจดจำว่าใครถ้ามีน้ำตา
แต่ทุกครั้งทุกคราที่หลับตา
ใจของฉันยังมีแค่เธอตลอดมา
ฉันขังตัวเองในห้วงเวลาที่เคยมีเราอยู่ด้วยกัน
ฉันร้องบรรเลงกับรอยน้ำตาและคำสัญญานับร้อยพัน
ไม่ว่าท้องฟ้าจะเปลี่ยนไปทางไหน
ยังมีรอยยิ้มของเธอที่สดใส
เธอสวยเหลือเกินในชุดเจ้าสาวที่มีเจ้าบ่าวเป็นเขา
มันดีเหลือเกินที่เขาพาเธอมาถึงเส้นชัยของเรา
ยินดีด้วยนะที่เจอกับความสุขที่ตามหา
ขอโทษที่คราบน้ำตาของฉันมันยังไม่แห้งดี
จะคิดว่าเลิกคือการพักผ่อน ให้หัวใจมันได้พักก่อน
จะย้อนไม่ย้อนคอยดูอาการที่เกิดหลังจากนี้
และถ้าเราไม่ได้รักกันอีก
ฉันก็พร้อมหลีกทางและไม่รั้งเธอ
ถ้ามันเป็นรักที่จริง เขาจะทิ้งเราทำไม
ถ้าคิดว่าเลิกคือการพักผ่อน ให้หัวใจมันได้พักก่อน
จะย้อนไม่ย้อนค่อยดูอาการที่เกิดหลังจากนี้
และถ้าเราไม่ได้รักกันอีก
ฉันก็พร้อมหลีกทางและไม่รั้งเธอ
ถ้ามันเป็นรักที่จริง เขาจะทิ้งเราทำไม
จะคิดว่าเลิกคือการพักผ่อน ให้หัวใจมันได้พักก่อน
จะย้อนไม่ย้อนคอยดูอาการที่เกิดหลังจากนี้
และถ้าเราไม่ได้รักกันอีก
ฉันก็พร้อมหลีกทางและไม่รั้งเธอ
ถ้ามันเป็นรักที่จริง เขาจะทิ้งเราทำไม