ทุก ๆ ครั้งที่เปิดดูละคร
มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี
ในละครมีผู้ชายดี ๆ
คงเป็นใคร คนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน
แต่กลับมาสู่ชีวิตจริง
ไม่มีให้อิงอะไร
ใคร ๆ ก็มองเราไม่ดี
งั้นผู้ชายดี ๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉัน
มันต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดี ๆ มันมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้าย
ถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเขาได้เธอไปครอง
เพื่อน
ใครบอกว่าชีวิตเหมือนในละคร
ชีวิตกูยิ่งกว่าละครอีก
ฟังกันนะ (ฟังระวัง)
ถึงร้ายก็รักนะ เกเรอย่างไรก็รักนะ
หน้าตาเป็นตัวกำหนด เทวดาเขียนบทยังไงกันวะ
อยากเกิดเป็นตัวพระ แต่เขาลิขิตให้เป็นตัวร้าย
ใครจะรู้ว่าทศกัณฐ์ รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่
ถึงร้ายก็รักจริง ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้สตัน
เหนื่อยใจก็ลิโพ นางเอกร้องโฮ สั่งน้ำส้มคั้น
อกหักมาที ไม่มีคนดูเห็นใจ
จะเปิดศึกชิงนาง ก็คงต้องแพ้เรื่อยไป
จะมองทางซ้าย จะมองทางขวา กูมันตัวโกงนี่หว่า
มือถือดอกไม้ ไว้หนวดไว้เครา คนหาว่าโจรป่า
โรมรันพันตู ความรักของกูชักมัน
ขีด ๆ เขียน ๆ กันไป เฮ้ย เดี๋ยวกูเล่นไม่ทัน
จะรีบไปไหน สงครามยังไม่จบ กูยังต้องรบอีกครั้ง
มึงคิดว่ามึงรักเธอเท่าไร กูมากกว่าพันครั้ง
จะยอมตายพลีกาย ช่วยให้ละครขายดี
เกิดชาติหน้าฉันใด ขอเป็นพระเอกสักที
งั้นผู้ชายดี ๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉัน
มันต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดี ๆ มันมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้าย
ถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเขาได้เธอไปครอง
โลกของฉัน มันต่างจากละคร
มันเป็นตอนที่ฉันเอง ต้องผิดหวัง
ความเป็นจริง ที่ต้องเจออีกครั้ง
ความลำพังที่คู่กัน กับตัวร้าย
แต่กลับมาสู่ชีวิตจริง
ไม่มีให้อิงอะไร
ใคร ๆ ก็มองเราไม่ดี
งั้นผู้ชายดี ๆ คงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉัน
มันต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดี ๆ มันมีแค่ในนิยาย
ฉันก็แค่ผู้ร้าย
ถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเขาได้เธอไปครอง
ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง