คำร้อง สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา
เรียบเรียง วรเวช ดานุวงศ์
เหมือนความฝัน เป็นเรื่องจริงอีกที
ได้ยืนตรงนี้ เพื่อพูดว่ารักเธอ
แต่เวลายังคงซื่อตรงที่สุด อยู่เสมอ ต้องร่ำลา
เหมือนวันนี้ มันสั้นเกินกว่าใจ
เมื่อคำสุดท้าย อยู่ใกล้แค่พริบตา
อยากให้บางนาทีของเราบังเอิญ ช่วยเดินช้า อย่าผ่าน พ้นไป
อาจถึงตอนที่ต้องพูดลากัน อาจจะเหมือนใจสั่น
แต่มันจะไม่ได้เป็น วันสุดท้าย
เก็บเวลาเหล่านี้ไว้ในจิตใจ เผื่อนาทีที่เหงาเมื่อเราอยู่ไกล
ความทรงจำนั้นทำให้การรอคอยยิ่งมีความหมาย
ตราบที่ความคิดถึงเชื่อมเราเอาไว้ เราจะต้องมีวันพบกันใหม่
เธอรู้สึกไหม ว่าในใจเธอมีหัวใจ ฉันอีกดวง
มากกว่ารัก คือทุกความผูกพัน
เรื่องราวเหล่านั้น มันเต็มในหัวใจ
แต่วันนี้ไม่พอให้พูดทุกสิ่ง ที่เก็บไว้ (ที่เก็บอยู่ข้างใน)
ให้เธอ รับฟัง
อาจถึงตอนที่ต้องพูดลากัน อาจจะเหมือนใจสั่น
แต่เราไม่ได้พบกัน ครั้งสุดท้าย
เก็บเวลาเหล่านี้ไว้ในจิตใจ เผื่อนาทีที่เหงาเมื่อเราอยู่ไกล
ความทรงจำนั้นทำให้การรอคอยยิ่งมีความหมาย
ตราบที่ความคิดถึง เชื่อมเราเอาไว้
เราจะต้องมีวันพบกันใหม่ เธอรู้สึกไหม
ว่าในใจเธอมีหัวใจ ว่าเธอยังได้ยินเสียงใคร
เก็บเวลาเหล่านี้ไว้ในจิตใจ เผื่อนาทีที่เหงาเมื่อเราอยู่ไกล
ทุกความทรงจำนั้นทำให้การรอคอยยิ่งมีความหมาย
ตราบที่ ความคิดถึง ยังคงเชื่อมเราเอาไว้
เราจะต้องมีวันพบกันใหม่ เธอรู้สึกไหม (เธอรู้สึกใช่ไหม)
ว่าในใจเธอมีหัวใจ ฉันอีกดวง
เก็บเวลานี้ ที่หัวใจ
เมื่อใดที่เหงา เธอจะไม่เหงา
เพราะรู้ว่าเราอยู่ไม่ไกล
คิดถึง (ฉันคิดถึงเธอ) เวลาลึกซึ้งที่เคยใกล้
เธอรู้สึกไหม (เธอรู้สึกใช่ไหม)
ว่าในใจเธอมีหัวใจ (ว่าในใจเธอมีหัวใจ)
ฉันอีกดวง