Πνιγερή κι απρόσμενη ησυχία Σίγασε του Απρίλη τη βοή Καίει στα μέτωπά μας η αφθονία Δένει τον λαιμό σαν νοσταλγεί Ah-ah Ah Μέρες που μετράμε μουδιασμένοι Μέρες που κατάκοπες περνούν Άνοιξη που ανοίγει μολυσμένη Συμμορφώνει όσους παρεκτραπούν Ah-ah Ah Τίποτα στ' αλήθεια δεν αλλάζει Κι αν καμιά φορά ξεγελαστώ Θα 'ναι ο θάνατός μας που φαντάζει Στην οθόνη θεαματικός Ah-ah